زندگینامه اراتوستين

 (۲۷۶ ۱۹۶۶ ق.م) اراتوستين در سیرن . شهری یونانی در افریقای شمالی رشد کرد. او در اسکندریه مصر و سپس در آتن تحصیل کرد. در سال ۲۵۵ پیش از میلاد به اسکندریه بازگشت و در آن جا ساکن شد. اراتوستن آثاری را در زمینه های ریاضیات، اخترشناسی، جغرافیا، تاریخ، و نقد ادبی خلق کرد. این سابقه از او دانشمندی منطقی ساخت و سبب شد که به مقام سرپرستی کتابخانهی اسکندریه دست یابد. او این مقام را در سال ۲۴۰ پیش از میلاد کسب کرد.

در آن زمان حکومت اسکندریه و قسمتی از مصر در دست بطلمیوس سوم بود. او دستور داد همه ی کشتی ها و ارایه ها را بگردند و کتابهای نقشه ها و اسناد جالب موجود در آنها را برای کتابخانهی اسکندریه نسخه برداری کنند. از همین راه بود که کتابخانهی اسکندریه به یک مخزن و انبار گسترده از دانش دنیای باستان تبدیل شد.

اراتوستن با استفاده از اطلاعاتی که به سهولت به دست او می رسید، نقشه ای از جهان شناخته شدهی آن عصر تهیه کرد. این نقشه از جزایر بریتانیا تا سریلانکا را در بر می گرفت و شامل همه ی کشورهایی می شد که در کنار مدیترانه قرار داشتند. کار اراتوستن به مدت ۲۰۰ سال مورد استفاده قرار گرفت. او همچنین تشخیص داد که تقویم مصریان بر اساس سال خورشیدی هر چهار سال یک روز کوتاه می شود و سبب می شود که تقویم از فصل عقب بماند. او پیشنهاد کرد که هر چهار سال یک روز به تقویم اضافه شود

اراتوستن به سبب محاسبه ی اندازه ی زمین شهرت بسیار کسب کرد. برای این کار وی از یک روش مبتکرانه استفاده کرد. اراتوستن با استفاده از منابع کتابخانه می دانست که در ظهر روز ۲۲ ژوئن (اول تیر ماه) خورشید در بالاترین نقطه ی آسمان قرار دارد، انقلاب تابستانی، اگر خورشید مستقیما بالای سر باشد، چوب اصلا سایه ای ندارد. این در سیین اتفاق می افتاد که شهری است در جنوب اسکندریه؛ جایی که امروزه سد آسوان قرار دارد. اراتوستن چگونه استدلال کرد که در این زمان یگانه خورشید مستقیما بالای سيين است؟ او از اطلاعات کتابخانه می دانست که در ظهر ۲۲ ژوئن، خورشید مستقیما به پایین چاه عمیقی در سپین می تابد و پس از بازتاب مستقیم به بالا برمی گردد؛ بنابراین نشان می دهد که خورشید مستقیما رو به بالاست. با استفاده از روش هندسی ساده اراتوستن نشان داد که زاویه ی میان اسکندریه و سیین ۷ / ۲ درجه و برابر محیط زمین است. فاصله ی میان اسکندریه و سپین، ۵۰۰۰ استادیا بود؛ بنابراین اراتوستن محیط زمین را ۷۵۰۰۰ ۵۰ استادیا برابر ۲۵۰۰۰۰ استادیا محاسبه کرد. این عدد به طور قابل ملاحظه ای نزدیک اندازه ی پذیرفته شده ی محیط زمین؛ یعنی ۴۰۰۰۰ کیلومتر است.