زندگینامه ارشمیدس

(۲۸۷-۲۱۲ ق. م) این نابغه ی یونانی در شهر «میرا کوزه یونان و به سال ۲۸۷ قبل از میلاد دیده به جهان باز نمود. وی مدتی در جوانی به اسکندریه جهت کسب دانش رفت و این هنگامی بود که «اقلیدس» دار فانی را وداع گفته بود.

او بیشتر عمر خود را در محل تولدش زندگی کرد و با بسیاری از اندیشمندان ملازمت و دوستی داشت.

وی دوستی و نزدیکی فراوانی با «هرون» پادشاه «سیرا کوزه داشت و در جنگ معروف کاتاز که به فرمانده ی مارسلوس سردار بزرگ رومی صورت گرفت، وی با استفاده از دانش خود دست به ساخت منجنیق های بزرگی زد که سنگهای بزرگ را با فاصله ی زیاد به روی دشمن پرتاب کرد و با این عمل مانع سقوط آن شهر گردید. اما در حملات بعدی، «مارسلوس» با حیله از پشت به شهر «سیراكوز» که همگی مردمش در جشن پیروزی و سرمست و در خواب بودند، به فتح شهر نایل آمد و ارشمیدش را نیز به قتل رساند.

از آثار علمی و فکری وی می توان به محاسبه ی سطح و حجم اجسامی همچون کره، استوانه و مخروط اشاره نمود. او حتی سطح محدود منحنی هایی از قبیل سهمی و منحنی پیچی را که به نام خود ثبت شده است، محاسبه کرد.

وی بیست قرن قبل از ابداع حساب انتگرال توانست با روش خود سطح سهمی با یک منحنی پیچی را محاسبه کند و با این روش عدد «ص» را نیز به دست آورد.

از دیگر آثار علمی این اندیشمند بزرگ، بنیان گذاری در دو دانش «استاتیک» و «هیدرواستاتیک» و پیدا کردن «وزن مخصوص اجسام است که شاید مهم ترین محاسبات ریاضی وی محسوب می گردد.

مباحثات علم استاتیک مربوط به بحث تعادل اجسام می باشد که قدرت علمی وی را با این جمله معروفش که می گوید:

نقطه اتکایی به من بدهید تا به وسیله ی اهرم حود، گیتی را از جا بلند کنم.» تعریف می کنند.

علم هیدرواستاتیک مربوط به علم تعادل مایعات می باشد که داستان معروف بیرون آمدن لخت وی از حمام و فریادش که: يافتم، یافتم، یافتم، اتفاق افتاد.

این علم را زمانی تکمیل کرد که پادشاه هیرون» دستور داده بود تاجی از طلا برای ارشمیدس بسازند و سازنده ی آن با آلیاژی از طلا و نقره دست به این کار زد که ارشمیدس با قانون معروف چگالی اجسام که بر مبنای تعریف زیر است، دست سازنده ی دغل کار تاج را رو کرد:

اگر جسمی در مایعی غوطه ور شود، فشاری به این جسم از پایین به بالا وارد می شود که با وزن مایع جابه جا شده برابری می کند.»

دانش وی بسیار بالاتر از فهم زمان خود بود و افکار او را کمتر کسی متوجه می شد؛ به طوری که وی را پدر دانش هایی می شمارند که دانشمندانی هم چون «دکارت»، «نیوتن» و یا «لایپ نتيسن» آنها را تکامل بخشیدند.