زندگینامه ارسطو

(۳۸۴-۳۲۲ ق. م) «ارسطو»، فیلسوف بزرگ یونانی در سال ۳۸۴ قبل از میلاد در منطقه ی «گالسيدیک» شهر «استا گیرا» در کرانه ی دریای اژه چشم به جهان گشود.

وی پدری طبیب داشت که شهرهی زمانه خود بود. در ۱۷ سالگی برای کسب علم به آکادمی علوم افلاطون در آتن راه یافت و در زمرهی شاگردان برجسته ی وی قرار گرفت.

ارسطو پس از چند سال دوستی با افلاطون و گرفتن فيض علم، از وی جدا شد و در سال ۳۴۷ به دربار فیلیپ فرمانروای مقدونیه رفت و معلم اسکندر مقدونی شد.

میگویند وی با جهان بینی افلاطون مخالف بود و آن را در کتاب های خود عنوان نموده است. افلاطون بعد از انتخاب «اسپوسیپ» به جانشینی خود در آکادمی علوم خودش، ارسطو را رنجانید.

ارسطو برای مقابله با افلاطون دست به تأسیس مکتبی به نام «لیسه» در «آپولون ليسين» زد و در آن جا مشغول تدریس مریدان و شاگردان خود شد.

مکتب فلسفی وی را «مشاء» می گویند و او نخستین فردی است که منطق صوری را تنظیم و به نگارش درآورد.

او را مردی خوش لباس و مرتب و علاقه مند به زن می دانستند. وی تلاش کرد تا افکار قدما را انسجام بدهد و آن را به عهده ی شاگردانش گذاشت که نتیجه ی این کارشناسی اش در دایرة المعارفی به نام «ارکانون» تجلی یافت.

او در زمینه ی علم سیاست و علم اخلاق کتاب هایی دارد و نظریه ی میانه روی» وی در اخلاق از مهم ترین افکار وی محسوب می شود.

آثار دیگرش عبارتند از:

قانون اساسی آتن، «دربارهی طبیعت»، مابعدالطبیعه»، «درباره ی آسمانها»، وتاریخ جانوران»، «معانی و بیان»، «فن شعر» و «اخلاق»

او را به سبب تبحرش در تدریس همه ی رشته ها، «معلم اول» لقب دادند.

این فیلسوف الهی در سال ۳۲۲ قبل از میلاد جهان ما را بدرود گفت.