زندگینامه موسی ابن میمون

(۱۱۳۵-۱۲۰۴ م) وی از بزرگترین دانشمندان علم فلسفه و از نمایندگان شریعت یهود بود. در قرطبه ی آندلس متولد شد. از پیروان سرسخت ارسطو و از مدافعان فلسفه ی وی بوده است.

کتاب معروف وی دلالة الحائرین است که علم عرب و فلسفه ی یونان و الهیات یهود را در آن گردآوری و تلفیق کرده است. وی در باب مسایل بنیادی فلسفه و واجب الوجود بودن، بحث های زیادی دارد که در این زمینه از فارابی و نظریات وی دفاع کرده است، تفسیری نیز بر کتاب مقدس یهود نوشته است. این فیلسوف معروف اندلس به صورت آواره در شهر فاس مراکش به سر برده و همزمان نیز تحصیلات علمی و فلسفی خود را به پایان رسانده و شروع به نگارش کتب ارزنده کرده است. او در ۱۱۶۵م. به فلسطین مهاجرت کرده و سپس به مصر رفت. پس از مرگ برادر و همسرش که در قاهره اتفاق افتاد، مدتی را به طبابت گذراند و معروف گردید و مدتی نیز عنوان نقیب مهتر مردمان یافت. وی در قاهره وفات یافت و بنابر وصیتش او را در سرزمین اشغالی فلسطین به خاک سپردند. کتب معروف دیگر وی شرح میشنه و میشنه ی تورات و راهنمای سرگشتگان می باشند که قوم یهود به علت تبحر وی در علم و فلسفه به او لقب موسای دوم داده اند.