عوامل مهم رفتاری چاق ها

- بوییدن :

هروقت بوی غذای خوبی به مشام فرد چاق برسد، طبق عوامل ارثی مغز او تحریک شده و به سوی آن بوی خوش حرکت می کند تا از آن غذای حتی اگر سیر هم باشد، سهمی ببرد. مثلا دو جوان، یکی چاق و دومی لاغر را در نظر بگیرید که نشسته اند و مطالعه می کنند. آنها نیم ساعت پیش صبحانه سیری خورده اند. اگر بویی از آشپزخانه به مشام آنها برسد، فرد لاغر عکس العملی نشان نمی دهد ولی شخص چاق به دنبال آن بو می رود تا چند لقمه از غذای آماده شده بخورد.

- دیدن :

اگر چشم افراد چاق به شیرینی یا غذای خوشمزه ای بیفتد، طبق عوامل ارثی، حتی اگر سیر باشند تکه ای از شیرینی یا بخشی از غذا را می خورند.

مثلا فرد چاقی که برای نوشیدن آب، در یخچال را باز می کند، اگر گرسنه هم نباشد وقتی نگاهش به غذاهای موجود در یخچال می افتد، دستش به طرف غذا می رود ولی لاغرها وقتی برای خوردن آب در یخچال را باز می کنند، فقط آب می خورند.

- چشیدن :

فرد چاق وقتی غذا را می چشد. عوامل ارثی او را تحریک و تشویق می - کنند که به چشیدن ادامه دهد. به همین دلیل درصد خانم های چاق بیش از آقایان است، چون معمولا مسئولیت پخت و پز در خانه بر عهاهی آنهاست. از این رو در برنامه ی کاهش وزن، آنها در صد موفقیت کمتری به دست می آورند، زیرا افزون بر چشیدن غذا، از آن میل هم می کنند.

- فراوانی نعمت :

اگر در خانه ی شخصی فراوانی نعمت باشد، استفاده از این نعمتها شديدا به عوامل رفتار ارثی او بستگی دارد که در لاغرها خیلی کمتر از چاق - هاست. دو خانواده را با وضع مالی خوب را در نظر بگیرید که یک خانواده رفتار لاغری و دیگری رفتار چاقی دارد. وقتی آنها برای مشاهده ی فیلم مقابل تلویزیون می نشینند و مقابل این دو خانواده شیرینی و میوه و آجیل فراوان گذاشته شود، خانواده ی لاغر معمولا چشم به فیلم میدوزند و تمایلی به خوردن ندارند. شاید اگر طی یک ساعت چیزی بخورند نیز مقدار آن به صد کالری هم نرسد ولی خانواده ی چاق در همان مدت ، حين مشاهده ی فیلم مدام مشغول خوردن هستند و از شیرینی و آجیل و میوه بی نصیب نمی۔ مانند. آنها طی این مدت شاید هزار کالری انرژی را به بدن خود برسانند که چون انباشته می شود، آنها را چاق می کند.

برای تحقیق در این باره، روزی یک فرد لاغر ۲۱ ساله را که دارای ۱۱۸۴ سانتیمتر قد و ۵۴ کیلوگرم وزن بود، به همراه شخص چاق ۲۱ ساله ای که دارای ۱۷۰ سانتیمتر قد و ۱۶۵ کیلو وزن بود، به منزل خود دعوت کردم. آنها ساعت نه صبح پس از صرف صبحانه به خانه ام آمدند. من از قبل یک میز آماده کرده بودم و میوه های فصل و شیرینی های لذيذ و انواع آجیل را روی آن چیده بودم. یک فیلم جنگی یک ساعته نیز به نمایش گذاشته بودم و برای این که رفتار آنها را ثبت کنم، از یک فیلمبردار دعوت کردم که به منزلم بیاید.

ابتدا از هر دو شخص خواستم که رفتار خوراکی معمولی و روزمرهی خود را انجام دهند و نقش بازی نکنند. فیلمبردار پس از یک ساعت فیلمبرداری، فیلم را به من داد. پس از تماشای فیلم، کالری های دریافتی آنها را محاسبه کردم که نتیجه ی آن بدین قرار بود

فرد چاق در یک ساعت ۳۵۰۰ کالری انرژی دریافت کرده بود ولی شخص لاغر تنها ۲۵۰ کالری دریافت کرده بود.

پس لاغرها و چاقها خودشان تعیین کننده ی لاغری یا چاقی خود هستند زیرا این امر، نتیجه حتمی رفتارهای ارثی هر دو طرف چاق و لاغر است.

- تغییر محیط غذا :

در محیط های معمولی، مثل منزل تفاوت دریافتی غذا بین فرد چاق و لاغر زیاد نیست. مثلا یک فرد لاغر از یک وعده شام (مثل خوردن نان و پنیر و هندوانه در منزل، شاید حدود چهارصد کالری انرژی دریافت کند ولی فرد چاق با عمل به همان مشخصات (یعنی در منزل و در همان محیط و همان نوع غذا) حدود ششصد کالری دریافت می کند.

اگر آنها شب بعد به مجلس شامی در یک جشن عروسی دعوت شوند، فرد لاغر شاید بتواند دو برابر مقدار کالری دریافت کرده طی صرف شام در منزل خود در اینجا نیز دریافت کند (یعنی ۸۰۰ کالری) ولی فرد چاق در همان مجلس، دریافت ده برابری خواهد داشت، (یعنی به جای ششصد کالری، شش هزار کالری). پس تغییر محیط بر چاق ها اثر بیشتری می۔ گذارد.

- مسایل روانی :

چاق ها تلافی مصیبتها و مشکلات عصبی و روانی را با اضافه خوردن در می آورند. این امر منجر به اضافه وزن می شود. آنها می گویند که ما اگر غصه بخوریم هم چاق می شویم. ولی این غصه خوردن نیست که آنها را چاق می کند، بلکه پرخوری ناشی از غصه خوردن سبب چاقی آنها می شود. بر عکس آنها، غم و غصه ی لاغرها باعث بی اشتهایی آنها می شود، که در نتیجه از قبل لاغرتر می شوند.

- موقعیت :

چاق ها موقعیت خاصی برای خوردن ندارند، همیشه و هر جا که باشند، تمایل به خوردن را از دست نمی دهند. برعکس، لاغرها تا واقعا گرسنه نباشند، غذا نمی خورند و اگر وقت و مکان مناسب نباشد، رغبت به خوردن ندارند.