انگیزه و مدت رژیم کاهش وزن

بیش از ۹۵٪ از شرکت کنندگان در برنامه ی کاهش وزن دچار دو اشتباه بودند:

دو اشتباه بزرگ مراجعین

 ١- مدت رژیم

۲ - انگیزهی غلط و زودگذر

• اشتباه اول

افرادی که به مطبم آمده اند در اولین مراجعه، گزارشی رایانه ای دریافت کرده اند که در آن گزارش مشخصات آنها، مقدار اضافه وزن و مدت لازم برای رسیدن به وزن مناسب به چاپ رسیده است.

مثلا مشخصات خانم زینب احمدی که با ۸۸ کیلوگرم وزن و ۱۶۳ سانتیمتر قد، ۱۵۵ میلیمتر دور مچ و ۲۶ سال سن، برای اولین بار به یکی از دفاتر مشاوره ی تغذیه مراجعه نموده، به رایانه داده می شود و رایانه گزارش وضعیت وی را به چاپ می رساند. برای مثال: در این گزارش وزن نمونه برای این خانم، ۵۶ / ۸۰۰ کیلوگرم، مقدار اضافه وزن وی ۳۱ / ۲۰۰ کیلو گرم و مدت لازم برای رسیدن به هدف که همان وزن متناسب می باشد، ۷ ماه تعیین شده است.

اولین اشتباه افراد این است که پس از رؤیت این گزارش گمان می کنند مشکلشان تا هفت ماه دیگر، با رسیدن به وزن مناسب، حل شده است. از این رو، همین جا می گوییم که چنین خبرهایی نیست....! زیرا مشکل افراد چاق مشکل یک ماه و چند ماه نیست، بلکه مشکل یک عمر است.

افرادی چون خانم احمدی، درست است که هفت ماه دیگر به وزن مناسب می رسند ولی این به معنی پایان مشکل چاقی آنها نیست، بلکه به معنی شروع مشکل جدیدی است که به مراتب سخت تر از مشکل اول است. این مشکل، همانا مشکل نگه داشتن وزن بدن بعد از کاهش است.

شاید سؤال کنید که چرا حفظ وزن سخت تر از کاهش وزن است؟ یا شاید بپرسید که آیا برای نگه داشتن وزن باید غذایی کمتر از روزهای رژیم کاهش وزن مصرف کنیم؟ جواب این دو سؤال خیر است. برای نگه داشتن وزن می توان تقریبا ۸۰۰ کالری بیش از روزهای رژیم برای کاهش وزن، غذا خورد. سختی برنامه آنجاست که برنامه ی «کاهش وزن»، سقف یا سطح زمانی محدودی دارد، در حالی که برنامه ی «حفظ وزن»، هیچ سطح یا محدودیت زمانی ندارد که به آن دلتان را خوش کنید، بلکه ملاحظات و محدودیتهای خوراکی را باید تا آخر عمر ادامه دهید و تا آخر عمر در این راه رنج بکشید. باید بدانید هر کاری که محدودیت زمانی دارد آسان تر است اما کارهایی که تا آخر عمر ادامه دارد معمولا

خیلی خسته کننده خواهد بود و به انگیزه ای خیلی قوی نیاز است تا بتوان این راه سخت و طولانی را ادامه داد.

• اشتباه دوم:

اشتباه دوم این است که متأسفانه بیش از ۹۰٪ مراجعه کنندگان، با یک انگیزه ی مشترک به سوی برنامه می آیند و آن هم رسیدن به «زیبایی اندام» است. این گونه انگیزه ها زود گذرند و نمی توانند مدتی طولانی فرد را در ادامه ی راه سختی که پیش رویشان است یاری دهند.

ما مشاهده کرده ایم افرادی که با انگیزه ی سلامتی و فرار از مشکلات و ضررهای چاقی به سوی برنامه می آیند معمولا خستگی ناپذیرند و راه طولانی برنامه را اغلب تا آخر عمر ادامه می دهند و رنج آن را تحمل می۔ کنند. زیرا انگیزهی آنان با عواملی مؤثرتر در آمیخته است. از همین رو به همه ی افرادی که پا در این راه می گذارند توصیه می کنیم که از ضررهای چاقی باخبر باشند و بدانند که برای به دست آوردن گنج سلامتی، نابرده رنج گنج میسر شان نمی شود.

نکته ی دیگری که افراد چاق نباید فراموش کنند این است که ضرر چاقی یکنواخت یا باقی ماندن در یک وزن مشخص بسیار کمتر از کاهش اوزنی است که پس از آن مجددة وزن افزایش می یابد.