زندگینامه فریدریک ویلهلم نیچه

 (۱۸۴۴-۱۹۰۰ م)

فریدریک ویلهلم نیچه فیلسوف بزرگ آلمانی در سال ۱۸۴۴ در خانواده ای مذهبی در شهر روکن آلمان پا به عرصه ی هستی نهاد.

نیچه، از کودکی عشق وافری به هنر و موسیقی داشت؛ ولی مادرش ابتدا وی را به تحصيل الهيات فرستاد که در کسب آن موفق نشد و از مسیحیت روی گردان شد. وی پس از اتمام دورهی دانش آموزی به دانشگاه کمبریج» راه یافت و این در حالی بود که فریدریک جوان فقط ۱۶ بهار از عمر را سپری کرده بود.

او مدارج عالیه ی این دانشگاه را طی نمود و بر فلسفه، زبان و ادبیات یونانی، تبحر کافی یافت و در سال ۱۸۶۸ به استادی زبان شناسی در دانشگاه بال برگزیده شد.

وی از سال ۱۸۷۹ دچار بیماری و ناتوانی گردید، به طوری که تا پایان عمر این بیماری ناراحتی ملازم وي شد.

نیچه شاهکار بزرگ و برجسته ی ادبی خود را بین سال های ۱۸۸۳ تا ۱۸۹۱ به نام «چنین گفت زرتشت» به رشته ی تحریر درآورد. او در این کتاب عقاید و نظریاتش را به صورت افسانه درآورد و قهرمان این افسانه، کسی نیست جز زرتشت).

وی معتقد است که اخلاق در مراودات انسانی، بی معناست و زرتشت را به خاطر این که اولین پیغمبر اخلاق می دانست، از او انتظار استغفار داشت.

از آثار این فیلسوف شهیر می توان به:

درماوراء خوب و بد»، «بشری زیاده بشری»، «این است مرد»، «دانش خندان»، «سپیده دم»، «افول بتها»، «پیدایش تراژدی»، «مسافر و سایه اش» و «ملاحظات غیرواقعی» اشاره نمود.

او پس از ۱۰ سال بیماری جان کاه، هنگامی که کارش در اوج آن به جنون کشید، در سال ۱۹۰۰ در سن ۵۶ سالگی جان به جان آفرین تسلیم نمود.