زندگینامه تامس واتسن

 (۱۹۱۴-۱۹۹۳ م) تامس واتسن پسر به عنوان فرزند ارشد رییس ماشین های تجاری بین المللی با احساس آزار دهنده خودناباوری بزرگ شد. او از حمله های گاه و بیگاه افسردگی رنج می برد و یک بار نیز از تصور این امر که پدر پر ابهتش از او می خواست که به شرکت IBM بپیوندد و نهایت این شرکت بین المللی را اداره کند به گریه افتاد. او نزد مادرش ضجه می زد: «من نمی توانم این کار را انجام دهم. من نمی توانم برای IBM کار کنم.»

با این حال، بیست و شش سال بعد، واتسن نه تنها جانشین پدر شد؛ بلکه از نظر دامنه ی موفقیت هایش او را پشت سر گذاشت.

امروز IBM مترادف رایانه هاست، اگرچه شرکت IBM این دستگاه را با هدف تغییر و تحول زندگی ما اختراع نکرده و قبل از ریاست واتسن پسر، حتى یک دستگاه رایانه نیز به فروش نرسیده بود.

اما واتسن جوان، متهورانه شرکت IBM و جهان را به عصر کامپیوترها کشاند و طی این فرآیند، شرکتی را گسترش داد که فروش باورنکردنی، خدمات ارزنده و سنت انعطاف ناپذیرش (همه ی کارمندان موظف به پوشیدن کت و شلوار تیره رنگ بودند)، نماد فعالیت های جمعی با مجموعه ویژگی های خوب و بلي خود است.

برای فردی که در جوانی «متقاعد شده بود که چیزی کم دارد»، این میراث بدی نیست.

واتسن دوران تحصیل دشواری را پشت سر گذاشته بود و «تامس ترسو» این عجز و درماندگی خود را با درگیری با مقامات مدرسه جبران می کرد. او شش سال دبیرستان را در مدارس متفاوتی گذراند و تنها به دلیل روابط دوستانهی رییس دانشکده با او بود که توانست فارغ التحصیل شود.

پس از پایان دانشکده، واتسن در مدرسه ی فروش و بازاریابی IBM شرکت کرد، در حالی که از هر لحظه ی این دوران نفرت داشت. او اغلب ساعات روز خود را به یادگیری پرواز با هواپیما و شب ها را در مهمانی ها سپری می کرد و علاقه ای به ایجاد رابطه با مشتریانش از خود نشان نمی داد.

با این حال، با کمک شرکت که مایل به حفظ شهرت و محبوبیت پسر ارشد رییس بود، این سال ها را با موفقیت پشت سر گذاشت.

شرکت IBM که واتسن وارد آن شد، یک نماد امریکایی بود که از قطعات درهم شکسته ی شرکتی ورشکسته که به فروش ترازو، ساعتهای دیواری و ماشین های حساب می پرداخت، شکل گرفته بود. پدر واتسن در ۱۹۱۴، یعنی سال تولد پسرش، ادارهی این شرکت را به عهده گرفت. واتسن بزرگ در بدو امر، گروه سرسپرده و وفاداری از کارکنان شرکت تدارک دید و از همان سال ۱۹۴۲ شرکت IBM نامیده شد. در سراسر شرکت تابلوهای پیشنهادات و اظهارنظرها به دیوارها آویزان شده بود، حتی سرود شرکت که کارکنان با یکدیگر اجرا می کردند، تدارک دیده شده بود و لباس ویژهی کارکنان که پیراهن سفید و کت و شلوار تیره بود به صورت يونيفورم شرکت درآمده و کشیدن سیگار نیز در محوطه کار اکیدا ممنوع بود. شرکت IBM، با عرضه ی ماشین های جدول بندی که قبل از کامپیوتر اختراع شده بود و وظایفی چون تهیه ی لیست حقوق و منظم کردن یافته های آمارگیری را انجام می داد، بازار را قبضه کرد.

با صعود شرکت IBM به قلهی رفیع موفقیت در اوایل سال های دهه ی ۱۹۶۰، واتسن یکی از بزرگ ترین ریسک های تجاری تاریخ را بازی کرد: پیشنهاد او مبنی بر صرف ۵ میلیارد دلار - سه برابر درآمد سالیانه ی شرکت در آن دوران  در زمینه ی گسترش خط جدیدی از کامپیوترها بود که ماشین های موجود را منسوخ می کرد. این ریسک بزرگ زندگی تامس بود.

هدف، جایگزین ساختن واحدهای تخصصی با ی واحدی از کامپیوترهای هماهنگ بود که نیاز پردازش هر نوع داده ای را برآورده می ساخت. مشتریان می توانستند با کامپیوترهای کوچک کار خود را شروع کرده و با ازدیاد خواسته هایشان، از نرم افزارهای قدیمی خود نیز استفاده کنند. این انعطاف پذیری الهام بخش سیستم ۳۶۰ گردید که در ۳۶۰ درجه قادر به چرخش بود.

این برنامه تقریبا ناکام ماند، زیرا مسایل مرتبط با نرم افزار، باعث تأخیر در تحویل کامپیوترها می شد. رقبا از فرصت استفاده کرده و در کمین بودند و موج وحشت و ترس سراسر شرکت را فرا گرفت. واتسن درمانده، برادر جوانتر خود را به سمت سرپرست مهندسان و تولیدکنندگان سیستم ۳۶۰ گماشت و مرد جوان را از خط حرفه ای خود خارج کرد.

حمله ی قلبی سبب شد که واتسن در ۱۹۷۱ در سن پنجاه و هفت سالگی بازنشسته شود. او در پنج سال اول ریاست شرکت IBM، با مرگ پدر روبه رو شد و پس از مراسم سالگرد مرگ وی، به محاسبهی موفقیت های شرکت پرداخت و به آرامی به همسرش گفت: «سال موفقیت آمیز دیگری را در غیاب پدرم پشت سر گذاشتم.