زندگینامه رابرت الكساندر واتسن وات

( ۱۹۷۳ - ۱۸۹۲ م) رابرت الكساندر واتسن - وات فیزیکدانی است که در اختراع رادار نقش عمده ای داشته است. او در اسکاتلند به دنیا آمد و در دانشگاه سن اندروز به تحصیل پرداخت و در سال ۱۹۱۲ با دانشنامه ی مهندسی فارغ التحصیل شد. در سال ۱۹۱۵ برای دولت انگلیس به کار پرداخت و در طول سالهای فعالیت خود مقام های دولتی داشت.

واتسن - وات در سال ۱۹۱۵ در کارخانه ی هواپیماسازی سلطنتی قارن برو به عنوان هواشناس خدمت کرد. مأموریت او تکمیل تجهیزاتی بود تا به خلبانان نزدیک شدن طوفان های تندری را اخطار دهد. دانشمندان متوجه شده بودند که موجهای رادیویی به وسیله ی لایه های الکتریسیته داری در بالای جو به نام یونسپهر بازتابیده می شوند.

واتسن - وات می دانست که طوفان تندری هوا را یونیده میکند. او نیز دریافت که هرچه طول موج رادیویی کوتاه تر باشد، احتمال بازتابیده شدن آن بیشتر است. در سال ۱۹۱۹، دستگاهی که با آن موقعیت اشیا را با موجهای رادیویی کوتاه مشخص می کرد، به ثبت رسانید. دستگاهی که واتسن - وات طراحی کرد تپهایی با موج بسیار کوتاه رادیویی می فرستاد. امروزه چنین موجهایی را میکرو موج ( میکرو ویو) می نامند. این موج ها بر اثر برخورد با هواپیما یا مانع دیگری بازتابیده می شوند و به سوی فرستنده بازمی گردند. از روی مدت زمان میان ارسال و دریافت تپ، فاصله تا هدف مشخص می شود. نام رادار از روی حرف های اول واژه های انگلیسی معادل آشکارسازی و فاصله یابی رادیویی گرفته شده است.

در سال ۱۹۲۳، تصویر به نمایش گذاشتن اطلاعات رادیویی در نوسان نمای پرتو کاتودی به ذهن واتسن - وات خطور کرد. از تصویر روی صفحه، متصدی رادار می توانست سمت و مسافت هدف را مشخص کند و با بررسی پس از چند دقیقه می توانست سرعت آن را نیز محاسبه کند.

در سال ۱۹۳۵، واتسن - وات سرپرست بخش رادیویی آزمایشگاه فیزیک ملی شد. او عنوان «آشکارسازی هواپیما با گزارشی با عنوان «آشکارسازی ها روش های رادیویی» نوشت که مور کمیته ی دفاع دولتی قرار گرفت و به او اجازه داده شد تا به وسیله ی ردیابی یک هواپیمای بمب افکن هي فورد آزمایش هایی را انجام دهد به دنبال آزمایش های موفقیت آمیز، او سرپرست یک برنامه ی سری برای ساختن ایستگاههای رادار در امتداد ساحل انگلیس شد.

این ایستگاهها که در سال ۱۹۳۹ طراحی و ساخته شد، می توانست هواپیماها را در شب و روز در تمام شرایط آب و هوایی ردیابی کند.

در ماه های اول جنگ دوم جهانی شبکه ی راداری واتسن - وات نزدیک شدن هواپیماهای آلمانی را که به سوی انگلیس می آمدند، ردیابی و وضعیت آنها را مشخص می کرد.

خلبانان بمب افکن های انگلیسی هم به وسیله ی موج های رادیویی به سوی هدفهای خود راهنمایی می شدند. این اطلاعات حیاتی برای نیروی هوایی سلطنتی این امکان را فراهم ساخت تا به صورت موفقیت آمیزی هواپیماهای آلمانی را در طول جنگ با انگلیس در سال ۱۹۴۰ مشغول نماید.

 اثر و کمک واتسن - وات به زودی مشخص شد و پیش از آن که آمریکا در جنگ وارد شود او به آمریکا سفر کرد تا به امریکایی ها در ساختن و کامل کردن سیستم های راداری آنها کمک کند.

پس از خاتمهی جنگ، رادار با سرعت گسترش یافت، و کاربردهای نظامی و غیرنظامی فراوان یافت.

از رادار برای کنترل رفت و آمد هوایی، جهت یابی، اندازه گیری سرعت، و رصدهای سیاره ای استفاده شده است.