زندگینامه دیمیتری ایوانوویچ مندلیف  

( ۱۹۰۷ - ۱۸۳۴ م) ایوانوویچ مندلیف، شیمیدان بزرگ روسی در سال ۱۸۳۴ در شهر اتوبولسکه روسیه در خانوادهای فرهنگی چشم به عرصه ی هستی گشود.

او دوران کودکی را به سختی گذراند؛ زیرا پدرش کور شد و چندی بعد در گذشت و مادرش با تلاش مفرط به تأمین مخارج زندگی خود و ایوانوویچ جوان پرداخت.

مندلیف، تحصیلات خود را در شهر «سن پترز بورگ» به اتمام رساند و سپس وارد دانشگاه شد و در سال ۱۸۶۹ دکترای علوم خود را دریافت و به سمت استاد دانشگاه مشغول به کار شد.

در آن هنگام سعی دانشمندان بر این بود که حقایقی را که در دنیای شیمی به آن دست می یافتند، سازمان داده و هر نوع پیوند بین آنها را معین کنند. تا آن زمان دانشمندان، فقط ۶۳ جسم ساده را می شناختند و مدت ها پیش «برليوز» تمامی این عناصر را به «فلزات» و «شبه فلزات» تقسیم بندی کرده بود و این روش مصنوعی وی، مورد نظر شیمیدانان نبود.

آنها در صدد یک تقسیم بندی طبیعی از عناصر شیمی بودند؛ لذا «مندلیف» و همکار وی بوتر مایر» که استاد دانشگاه «کارلسروهه» بود در سال ۱۸۶۹ به فکر واحدی مبنی بر تقسیم بندی عناصر افتادند. بدین ترتیب که:

چون خواص فیزیکی و شیمیایی اجسام تابع جرم اتمی آنهاست، جدولی درست نمودند و این ۶۳ عنصر را به ترتیب تعداد جرم اتمی آنها در جدولی قرار دادند که سبک ترین آنها هیدروژن» و سنگین ترین آنها «او رانیوم» بود.

این جدول هنگامی به اوج تایید و تمجید رسید که «آرگون» در سال ۱۸۹۴ و بعد از آن هلیوم» کشف شد و «رامزی» بر مبنای این جدول، پیش بینی پیدایش عناصری چون «نئون»، گر پتیون» و «گزنون» را کرد.

حال دیگر افتخارات به سوی او سرازیر شد و آکادمی های مختلف جهان درخواست عضویت به مندلیف تقدیم داشتند؛ اما زمامداران روسیه به علت روحیات مندلیف مبنی بر آزاده خواهی و طرفداری از حقوق زنان کراهتی خاص نسبت به وی داشتند؛ لذا او را به عنوان مأموریت به کشورهای خارجی اعزام نمودند.

اواخر سالهای زندگی این نابغه ی علم شیمی به خاطر جنگ روس و ژاپن با رنج و اندوه همراه بود و وی در سال ۱۹۰۷ هنگام مطالعه ی یکی از آثار «ژول ورن» چشم بر هم نهاد و هرگز آنها را انگشود. مندلیف به هنگام مرگ ۷۳ سال داشت.