زندگینامه ویلیام هنری پرکین

(۱۸۳۸ ۱۹۰۷ م) ویلیام پرکین نخستین کسی است که صنعت کاملی را بر مبنای یک فرآورده ی مصنوعی آغاز کرد. او در لندن به دنیا آمد و در همان شهر به تحصیل پرداخت. او پس از حضور در سخنرانیهای مایکل فارادی به شیمی علاقه مند شد. پرکین در سال ۱۸۵۳ وارد کالج سلطنتی شیمی شد و در آن جا تحت نظر شیمیدان آلمانی آگوست فون هوفمن به تحصیل پرداخت. به دلیل آن که انگلیس در پژوهش های شیمی از بقیه ی اروپا عقب افتاده بود، ملکه ویکتوریا از هوفمن برای تدریس در لندن دعوت کرد و پرکین یکی از دست یاران هوفمن شد.

پرکین آزمایشگاهی در خانه ی خود ساخته بود، به طوری که می توانست بعدازظهرها و روزهای تعطیل به آزمایش بپردازد. هوفمن پیشنهاد کرد کنین را که داروی ضد مالاریا بود می توان به صورت مصنوعی تولید کرد. این دارو در طبیعت از پوسته ی درختی در آمریکای جنوبی تهیه می شد و بسیار گرانبها بود. پرکین در طول تعطیلات عید پاک در سال ۱۸۵۶ وقت خود را صرف هدف بلندپروازانهی تهیهی کنین در آزمایشگاه خانگی خود کرد. این پروژه محکوم به شکست بود؛ زیرا مولکول کنین بسیار پیچیده تر از آن بود که بتوان آن را با روش هایی که او در دسترس داشت به وجود آورد.

پرکین با آنیلین که ترکیبی ساخته شده از بنزن و نیتریک اسید بود آزمایش هایی را انجام داد. در یکی از آزمایش ها وی آنیلین را با پتاسیم دی کرومات ترکیب کرد. این واکنش رسوبی چسبناک ایجاد کرد ولی رنگ ارغوانی درخشان آن چشمانش را گرفت. پرکین برای خارج کردن این ماده ی رنگی، به این ترکیب الكل اضافه کرد ولی الكل رنگ آن را به ارغوانی پر رنگ تغییر داد. او نمونه ای از این ترکیب را به کارخانه ی نساجی در اسکاتلند فرستاد و پرسید: «آیا می توان از این ماده به عنوان رنگ استفاده کرد؟»

مالكین کارخانه درخواست خرید آن را کردند مشروط بر آن که پرکین بتواند آن را به مقدار زیاد و ارزان تهیه کند.

با وجودی که پرکین کمتر از نوزده سال داشت، امتیاز تهیه ی این ماده را در سال ۱۸۵۶ به خود اختصاص داد. پدرش با تمام اندوخته اش در ساختن یک کارخانه با او شریک شد. در مدت ۶ ماه با کمک پدر و برادرش کارخانه شروع به کار کرد. نخستین رنگ مصنوعی که آنیلین با رنگ ارغوانی روشن بود در معرض فروش قرار گرفت، اگرچه این ماده با نام فرانسوی ماو ( قفایی) بهتر شناخته می شد. پرکین به زودی یکی از معروف ترین شیمیدانان انگلیس شد و وقتی که در انجمن شیمی لندن سخنرانی می کرد، مایکل فارادی برای شنیدن سخنان او به آن جا می آمد.

در طول چند سال بعدی پرکين چند کشف دیگر نیز داشت. از جمله ساخت گلیسیرین مصنوعی (نخستین اسید آمینه ی مصنوعی)، تارتاریک اسید و کومارین. کومارین ماده ای بود که در طبیعت یافت می شد و بویی شبیه یونجه ی تازه درو شده داشت. این کشف آغاز یک رشته پژوهش ها برای تهیه ی عطرهای مصنوعی بود که سبب شد تجارت این عطرها آغاز شود. از آن زمان به بعد پرکین بسیار ثروتمند شد. در سال ۱۸۷۴ در سن ۳۶ سالگی وی کارخانه ی خود را فروخت و زندگی خود را وقف پژوهش های شیمی کرد. پرکین با اکتشافهایش به ایجاد صنعت تولید مواد شیمیایی مصنوعی کمک کرد. برای مشارکتی که در علوم داشت، در سال ۱۹۰۶ به او لقب سر داده شد.