کبریت را چه کسی اختراع کرد؟

اشتیاق انسان به اینکه آتش روشن کند تا خود را گرم نگهدار دو آشپزی نماید، باعث شد که انواع کبریت اختراع گردد. انسان غارنشین جرقه ای از سنگ چخماق را بمیان برگهای خشك می انداخت و امیدوار بود که آن را روشن نماید و با تش بکشاند. رومی ها، در هزاران سال بعد، خیلی جلوتر رفته بودند، آنها دو سنگ چخماق را بهم می ساییدند و جرقه آن را روی چوبیکه به گوگرد آغشته بود میرساندند. سان در قرون وسطی، جرقه های تولیدشده از سنگ چخماق و فولاد به کهنه های سوخته، خزه های خشك، یا قارچهای خشك شده نزدیك میشد. چنین موادی که باآسانی آتش میگیرند حراقه یا آتش زا نامیده میشوند.

کبریتهای امروزی براثر کشف گوگرد بوجود آمد. گوگرد ماده ایست که در یك درجه حرارت کم آتش میگیرد. در سال ۱۹۸۱، مردی انگلیسی به نام (روبرت بویله) تکه چوبی را که آغشته به گوگرد بود وارد مخلوطی از گوگرد و فسفر نمود. ولی این کبریت آنقدر بآسانی آتش میگرفت که اختراع او قابل استفاده نبود.

اولین کبریتهای عملی در انگلستان توسط داروسازی به نام (جان واکر) ساخته شد. برای روشن کردن آنها، کافی بود که نوك آنها را به کاغذتاشدهای که آغشته به خرده شیشه باشد، بکشند. در سال ۱۸۳۳، کبریتهای فسفری که میشد آنها را با اصطكاك آتش زد، در اتریش و آلمان ساخته شد، ولی در اینجا یك مشكل وجود داشت. گوگرد سفید یا زرد به قدری برای کبریت سازان خطرناك بود که در سال ۱۹۰۹ توسط پیمان بین المللی مصرف آن را قدغن کردند. و بالاخره، گوگرد غیرسمی قرمزرنگ بوجود آمد و این کشف منتهی به کبریت های سالم امروزی گردید. اولین کبریتهای بی خطر، که فقط روی سطوح آماده شده میشد آنها را روشن کرد، در سال 1844 در سوئد ساخته شد. بجای گذاشتن تمام موادشیمیایی مورد لزوم در سرکبریت، گوگردقرمز را روی سطح قوطی کبریت میمالند و به این ترتیب کبریت بی خطر میگردد در صورتیکه آن را روی سطح مورد نظر بکشیم.

و در زمان جنگ بین المللی دوم سربازان آمریکایی در مناطق استوایی مشغول جنگ بودند که بارانهای آن مناطق کبریتهای معمولی را مرطوب و بی اثر میساخت. مردی به اسم (ریموند کیدی) نوعی پوشش برای کبریتها اختراع کرد که حتی میتوان آنها را پس از ۸ساعت که در زیر آب بودند باز بکار برد.