خود درمانی و مراقبت از سندروم روده ی تحریک پذیر

بسیاری از مبتلایان به سندروم روده ی تحریک پذیر، خودکفا هستند؛ به گونه ای که بیماری آنان، هرگز در امور اصلی زندگیشان، ایجاد اختلال نمی کند.

حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد از مبتلایان، آن قدر خودکفا هستند حتی نیازی به مشورت با پزشک ندارند. با توجه به سفارش های زی بیماران می توانند به گونه ی مؤثرتری، با بیماری خود مدارا کرده و کمتر به عوارض ناشی از آن مبتلا شوند:

۱- با طبیعت بیماری خود آشنا شوید. این بیماری مزمن بوده و همراه با فراز و نشیب های زیادی است. بازگشت دوباره ی نشانه ها نباید این پندار را به وجود آورد که تشخیص، درست نبوده و یا درمان به کار رفته، بی نتیجه است، روند بیماری، روی هم رفته، خوش خیم بوده و به تدریج تشدید نمی یابد و مهم تر این که این بیماری، شما را مستعد ابتلا به دیگر بیماری های دستگاه گوارش نمی کند.

۲- برخی از مبتلایان به سندروم روده ی تحریک پذیر، ممکن است با نگرانی، خیال کنند که به سرطان روده مبتلا بوده و یا دچار بیماری های التهابی شدید روده ها، مانند بیماری گرن هستند. این نگرانی ها نباید بازدارنده ی معاینه پزشکی شود. در بسیار از موارد، پس از معاینه، متوجه می شوید که این افکار، بیهوده و خالی از حقیقت بوده اند. اگر در جریان معاینه، سرطان و یا بیماری دیگری کشف شد، با تشخیص زودرس آن، امکان درمان مؤثر، به مراتب بیشتر است.

۳- رژیم غذایی متعادل، یکی از ارکان مهم درمانی است. اگر از يبوست رنج می برید، استفاده از غذاهای سرشار از سلولز به شدت سفارش می شود (گندم و جو با پوست و میوه و سبزی از بهترین منابع سلولز هستند). از میان داروها، بهترین ملین، ترکیب های پسیلین ، هستند.