آسیب های پوستی و فشار روانی

ممکن است روش های کاهش و مدارا با فشار روانی، همزمان با درمان پزشکی، در بهبود آن دسته از آسیب های پوستی که به وسیله ی عوامل روانی تشدید می شوند، مؤثر باشند. روش سه گانه ی زیر به طور مستقل و یا به همراه با درمان های پزشکی، سفارش شده اند:

۱- انبساط ماهیچه ای - اگر این روش، درست و پیاپی مورد استفاده قرار گیرد. بی گمان، توانایی مدارا با فشار روانی را افزوده و از حالت های بسیجی ناشی از فشار روانی، جلوگیری می کند. همانگونه که بارها اشاره شد، انبساط ماهیچه ای، تأثیر نامطلوب فشار روانی را خنثی می سازد.

۲- انحراف ذهنی - شدت آسیب های پوستی و میزان رنج بردن از آنها، دو امر جداگانه است، به این معنا که در صورت تساوی شدت آسیب ها در افراد گوناگون، میزان رنج و ناراحتی آنها متفاوت بوده و به عوامل دیگری مانند میزان تمرکز ذهنی بر نشانه ها بستگی دارد. هرچه میزان تمرکز بر درد و خارش و سوزش آسیب ها بیشتر باشد. طبعا میزان رنج بردن از آنها نیز زیادتر خواهد بود. بنابراین، با انتقال تمرکز بر امور دیگر، توجه به آسیب ها، محدودتر شده و در نتیجه، میزان رنج و درد نیز کاهش خواهد یافت.

٣- تجسم - تجسم و تخیل، تأثیر ژرفتری از آنچه پنداشته می شود، بر بدن دارند. توان تخیل و تجسم مانند هر کیفیت روانی دیگر، در افراد، متفاوت است، ولی هر فردی به نوبه ی خود، می تواند از این ویژگی روان، بهره مند شود. فراموش نشود که اثر درمانی این روش، ممکن است اغراق آمیز شده و حتی کاربرد نادرستی، نزد افراد نامتخصص داشته باشد. در این روش، نخست از بیمار خواسته می شود که موقعیتی را بیان کند که برای او منتهای آرزو به شمار می آید. سپس از او خواسته می شود که با ادامه ی دامنه ی تخیل، خود را در آن شرایط مجسم کند. برای نمونه، برای برخی شرایط مطلوب، هنگامی است که در قلهی پر برف کوهی قرار داشته و در حالی که هوای پاکیزه ی کوهستان، آنها را سرمست کرده است، از شنیدن صدای برف های سپید و دست نخورده در زیر پای خود، احساس سرخوشی می کنند. گروهی از افراد، در ساحل دریا بودن را منتهای آرزو دانسته و با دراز کشیدن بر امواج آب و احساس پرتو گرم خورشید بر تن خود، احساس سرمستی و سرور می کنند.