رابطه بین روان و چاقی

چاقی، افزایش نامتعادل چربی های اندوخته در بدن است. انباشتگی و افزایش چربی های اندوخته ی بدن، هنگامی صورت می گیرد که میزان انرژی وارد شده به بدن، بیش از انرژی سوخته شده باشد. چرا در برخی افراد، این تعادل انرژی، با وجود کش و قوس های زیاد در رژیم غذایی آنان، ثابت می ماند؛ درحالی که در افراد دیگری، با وجود کوشش بی حد، بی تعادلی سوخت انرژی ادامه می یابد، هم اکنون مسئله چاقی امری مبهم و ناشناخته است.

چاقی اگر بیماری به شمار رود، بی گمان، بیماری واحد نبوده، بلکه نوعی سندروم است؛ به این معنا که ممکن است عوامل گوناگونی صرفأ به صورت چاقی، پدیدار شود.

منشأ چاقی از دید تکاملی

مطالعه ی سیر تکاملی انسان، نخستین گام برای دریافت درست علل چاقی است. انسان های نخستین، با بهره گیری از توان اندوخته ی چربی بدن خود، می توانستند دوران قحطی را با مصرف چربی های اندوخته شده در زمان وفور غذا - پشت سر بگذارند. به این ترتیب، چرخه ی نسل ها با وجود کمبودهای شدید غذایی ادامه می یافت. از سویی دیگر، نیاز به تحرک، توان اندوخته ی چربی را در بدن محدود می کرد، زیرا سنگینی ناشی از اندوخته ی انبوه چربی، با نیاز به تحرک، سازگار نیست.

اگرچه از دیدگاه فردی، نیاز به تحرک، براندوختن چربی، برتری دارد، ولی از دیدگاه تنازع بقا، اندوخته ی چربی، بر قدرت تحرک برتری دارد و این موضوع، به ویژه در مورد زنان درست است. زنان باردار با اندوختن مقدار زیادی چربی در بدن به هنگام قحطی، به منبع مطمئن اندوخته ی انرژی، دسترسی داشته و به این ترتیب، زنده ماندن زنان باردار و در نتیجه، جنین های آنان تضمین می شود. از این دیدگاه است که انباشته شدن چربی در زن، ریشه ی ژرف تکاملی دارد. در بدن مردی با وزن متوسط، در حدود ۱۸ درصد چربی اندوخته وجود دارد؛ درحالیکه در یک زن، میانگین این مقدار، به حدود ۲۸ درصد می رسد.

با آغاز آبستنی، توان انباشتن چربی در بدن زن، افزایش می یابد. این افزایش توان اندوخته ی چربی در زمان بارداری، با سیستم پیچیده ی هورمونی - آنزیمی، تنظیم خواهند شد. این سیستم با پایان دوران بارداری، چربی های اندوخته شده را در پستان ها متمرکز می سازد و از این راه، ماده ی نخستین برای تولید و رشد بشر فراهم می شود.