رابطه بین روان و پرخوری

نقش عوامل روانی در پرخوری، میان افراد فربه، به اثبات رسیده . تا مدت ها چاقی و پرخوری، هم معنی بوده و یا علت و معلول، به شمار می آمدند. بنابراین، چنین استدلال می شود که با کنترل پرخوری، می توان نابسامانی تعادل انرژی را تعدیل کرد، ولی همانگونه که گفته شد، چاقی بیماری مشخصی نیست. شاید در برخی از انواع چاقی ها، مطلب بالا مصداق داشته، ولی افرادی هم یافت می شوند که ادعا می کنند مصرف غذایی آنان، همانند افراد عادی است، اما از چاقی رنج می برند. از سوی دیگر، بررسی کامل در میزان غذای مصرف شده، بسیار دشوار است.

چطور روان بر روی پرخوری تاثیر دارد؟

از این رو، بیشتر پژوهش هایی که در این باره انجام گرفته، نشان می دهند که افراد چاق در واقع، بیشتر از افراد عادی، غذا نمی خورند. ولی متأسفانه بیشتر این بررسی ها، براساس گزارش شخصی افراد چاق بوده است. در یک بررسی گسترده ای، هنگامی که گزارش شخصی افراد چاق درباره ی میزان غذای مصرفی شان، با میزان واقعی غذای مصرف شده از سوی آنان مقایسه شد، این نتیجه به دست آمد که این افراد، به گونه ی بارزی، از گزارش مواد غذایی مصرف شده، خودداری می کنند؛ به این معنا که افراد چاق حدود نیمی از آنچه را که مصرف می کنند گزارش می دهند، بنابراین شاید افراد چاق عموما متوجه نباشند که بیش از آنچه که می پندارند، غذا می خورند.

در گذشته، به نادرست پنداشته می شد که چاقی، نوعی نابسامانی شخصیتی است، ولی هیچ دلیل علمی، برای اثبات این مدعا موجود نیست. به نظر نمی رسد که چاق ها استعداد بیشتری برای ابتلا به بیماری های روانی داشته باشند؛ چرا که میزان شیوع بیماری های روانی در میان چاق ها، همانند همگان است. اشکال های روانی موجود در چاق ها، ثانویه و در اثر چاقی است، زیرا که افزایش وزن، به خودی خود، افراد را در معرض فشار و کشمکش قرار می دهد.