روان درمانی زخم معده

  زمانی زخم معده، مبحث مهمی در پزشکی عمومی بود و بخش گسترده ای از نارسایی های دستگاه گوارش را در کتاب های پزشکی دربر می گرفت خوشبختانه، درمان مؤثر زخم معده مشکلات ناشی از آن را به شدت کاسته است. معده و قسمت نخست اثنی عشر، بیش از هر محل دیگری در دستگاه گوارش، آماده ی ابتلا به زخم های مزمن و پیشرونده هستند. همانگونه که در پیشگفتار این کتاب گفته شد، در گذشته، فرضیه های بی شماری دربارهی علت این بیماری ها پیشنهاد شده بود. تشخیص زخم های معده و اثنی عشر، با پیش آگهی نگران کننده و حتی سرانجام بد، همراه بود. زخم ها اگر درمان نمی شدند، وضع معده و اثنی عشر را با پیشرفت فیبروز، دگرگون ساخته و به انسداد و تنگی، در ناحیه ی اثنی عشر می انجامیدند. این دگرگونی ها چنان آشکار بود که تصویرهای پرتونگاری این زخم ها در تشخیص، دارای اهمیت بودند. فزون بر این، خطر خونریزی و یا پاره شدن این زخم ها به درون محوطهی صفاق نیز زیاد بود. سرانجام، سرطانی شدن زخم های معده که در خمیدگی بزرگ معده، متمرکز بودند، پرونده ی بدخیمی آنها را تکمیل کرد.

درمان رخم معده به کمک روان درمانی

نشانه های رایج در زخم های معده و اثنی عشر، دردهای ممتد است. در زخم های معده درد معمولا" نیم ساعت پس از خوردن غذا، آغاز می شود و به تدریج اوج می گیرد؛ درحالی که دردهای مربوط به زخم اثنی عشر، با احساس دل ضعفه و گرسنگی آغاز می شود و اگر غذا خورده نشود، به سرعت به صورت درد، بروز می کند. از دیگر نشانه های رایج، مدفوع سیاه قیری رنگی است که گواه خونریزی زخم بوده و یا تهوع و استفراغ، همراه با خون، از نشانه های زخم معده به شمار می رود. گاهی زخم های اثنی عشر پیشروی کرده و نسبت به اندامی هم چون لوزالمعده و روده ی بزرگ عرضی را در معرض شيرهی معده قرار می دهد. و یا به پیدایش فیستول بين اثنی عشر و روده ی بزرگ می انجامد.

امروزه، این نشانه ها و به ویژه عوارض شوم آنها، به ندرت در درمانگاه های دستگاه گوارش، دیده می شوند و بی گمان، در آینده، فقط در تاریخ پزشکی، مورد توجه دانشجویان پزشکی قرار خواهد گرفت. با پیشرفت علم و معرفی داروهای ضد اسید معده، زخم معده و اتنی عشر، همان سرنوشتی را خواهند یافت که بیماری سیفلیس، پس از کشف پنی سیلین.