درمان دارویی چاقی

هدف از درمان دارویی چاقی، کاهش اشتهای شدید و به وجود آوردن احساس سیری، به هنگام صرف غذاست؛ به گونه ای که فرد چاق بتواند با رژیم غذایی متناسبی مدارا کند، بدون این که ناگزیر باشد برای خودداری از صرف غذا، به سختی کوشش کند.

داروهای کم کننده ی اشتها معمولا" از راه سیستم دوپامین، نورآدرنالین، و سروتونین اثر می گذارند. معروف ترین این داروها آمفتامین و فن فلورآمین  هستند. آمفتامین با تأثیر بر سیستم نورآدرنالین، و فن فلورامین با تأثیر بر سیستم سروتونین، آثار ضد اشتهای خود را بروز می دهند. این داروها در کاهش وزن، بسیار مؤثر هستند، ولی به علت ایجاد اعتیاد و خاصیت تحمل، تأثیری که در کاستن وزن بدن داشتند، از دست می دهند. از این رو، مصرف دراز مدت آنها هرگز سفارش نمی شود، بلکه

فقط مصرف کوتاه مدت دارند. مصرف طولانی فن فلورآمین منجر به تنگی دریچه شریان ریوی (تری کوس بید) گردیده که باعث افزایش فشار خون شریان ریوی می شود و در طول زمان منجر به نارسائی بطن چپ قلب می گردد. این عارضه شدید در ابتدا مشاهده نشده بود ولی مصرف زیاد این دارو منجر به بارزگردیدن آن گردید.

بسیاری از مبتلایان به این عارضه شرکت داروئی تولیدکننده این دارو را مورد تعقیب قانونی قرار دادند.

فن فلورآمین بخاطر تولید این ناراحتی شدید قلبی از سراسر بازارهای دارویی جهان برچیده شد.

تاثیر قطع داروها بر روی چاقی

متأسفانه، با قطع این داروها، وزن کاسته شده، به سرعت باز می گردد. از آنجا که موفقیت در کاهش وزن، براساس مدت زمان طولانی ارزیابی می شود، این داروها، موفقیتی در کاهش وزن، برای مدت طولانی احراز نمی کنند. بررسی های کنونی نشان می دهد که اگر داروهای ضد اشتها با رژیم غذایی همراه باشند، اثر یکدیگر را تقویت کرده و ممکن است تأثیر درمانی طولانی تری داشته باشند. ولی متأسفانه، نشانه های جانبی این داروها، به ویژه اعتیاد، از عوامل محدودکننده است. هم اکنون، بررسی ها بیش تر بر داروهایی متمرکز است که با وجود ویژگی ضداشتهای خود، عوارض جانبی شدیدی هم چون اعتیاد ندارند. این پژوهش ها هنوز در مرحله ی آزمایشی بوده و تاکنون داروی ضداشتهای مطلوبی ارائه نشده است.