فشارهای روانی ویژه برای بیماریهای قلبی

نخستین پژوهش علمی درباره ی فشار روانی و بیماری قلبی به وسیله ی ۲ پزشک متخصص قلب، پایه گذاری شد. دکتر میر فریدمن و دکتر ری روزن من  در دهه ی ۱۹۶۰، بارها عوامل روانی مشترکی را در بیماران خود، مشاهده کردند.

این دو متخصص قلب، دریافتند که بیشتر بیماران آنان، پیوسته شتاب زده هستند. هم چنین، میزان خشم و دشمنی در میان آنان، بیش از اندازه بوده و سرانجام، اینگونه بیماران، بسیار جاه طلب و خواهان موفقیت بودند. دکتر فریدمن و روزن من، مجموعه ی حالت های روانی یاد شده را نوع و یا شخصیت الف" نامیدند. در برابر نوع الف، افرادی هستند که نوع ب نامیده می شوند. این گروه، ویژگی های یاد شده برای نوع الف را نداشتند.

تاثیر فشارهای روانی بر بیماری های قلبی

این پژوهشگران، برای آن که یافته های خود را از دیدگاه علمی، به اثبات رسانند، بیش از ۳۰۰۰ فرد سالم و میان سال را برگزیده و آنها را به گروه الف و ب تقسیم کردند. آنان پس از ۹ سال مطالعه ی پیاپی، به این نتیجه رسیدند که امکان ابتلا به بیماری قلبی در افرادی که بسیاری از ویژگی های گروه الف را دارا هستند، بیش از دو برابر افراد گروه ب است.

اگرچه این پژوهش، به عنوان پایه و آغازی بر این پژوهش ها، ستودنی است، ولی از نظر علمی، کامل نیست، زیرا که تشخیص بیماریهای قلبی در گروه الف، براساس مطالعه ی کامل فیزیولوژی قلب، استوار نبود. به همین دلیل، پژوهش های بعدی، یافته های فریدمن و روزن من را تأیید نکردند. برای نمونه، با استفاده از آنژیوگرافی که رگ های قلبی را قابل دیدن می کند، وجود آسیب های قلبی در گروه الف، به اثبات نرسید.

افزون بر آنها، دکتر ریچارد در دانشگاه تگزاس، همان پژوهش گسترده ی فریدمن و روزن من را دنبال کرد، ولی تفاوت آشکاری را در زمینه ی ابتلا به بیماری های قلبی، بین گروه الف وب نیافت.