ستاره ها از کجا پدید آمده اند؟

از نقطه نظر علمی، هنوز پاسخی بر این سؤال در دست نیست. چگونه دنیا بوجود آمد ؟ در این مورد فرضیه های علمی مختلفی وجود دارد، ولی هنوز حقیقت امر را نمیدانیم. به هرحال، ممکن است وقتی گفتگو از تاریخچه حیات ستارگان پیش می آید از همه فرضیه هایی که در این خصوص موجود است استفاده نماییم.

ستاره جسمی است آسمانی که با نور خود میدرخشد. سیارات، چنانکه میدانید، نوری را که از خورشید میگیرند، منعکس مینمایند و بر اثر آن میدرخشند. سیارات دارای نور ثابتی هستند، ولی در شب چشمک میزنند. این چشمك زدن بواسطه اختلالات هوای بین ستاره و زمین بوجود می آید. هوای نا آرام، نورستاره را منعکس نموده و مالا بصورت چشمك زدن بچشم میخورد.

ستارگان اختلاف زیادی از نظر اندازه، غلظت و حرارت دارند، در یکسو ستارگانی هستند که آنها را هیولاهای قرمز میخوانند و هر کدام چندین مرتبه از خورشید، که خود یك ستاره است، بزرگتر میباشد. از سوی دیگر، ستارگانی وجود دارند که آنها را کوتوله های سفید می‌نامند و مجموع قطر تعدادی از آنها باندازه زمین میباشد.

هیولاهای قرمز غلظتی دارند که در غلظت هواییست که ما تنفس مینماییم. کوتوله های سفید صدها هزار مرتبه غلظت بیشتری دارند.

یك فرضیه میگوید: ستاره در تاریخ حیات خود از هر دوی این مراحل میگذرد، مطابق این فرضیه، ستاره ها در آغاز مانند ابرهایی بوده اند که از گردوغبار بوجود آمده اند. این اجسام براثر کشش و جذب ذرات به‌طرف یکدیگر منقبض گردیده اند تا بالاخره بصورت گاز در آمده و شروع به درخشیدن نموده و تشکیل ستاره هیولای قرمز را داده است.

سپس انقباضات بیشتری صورت گرفته و ستارگانی ببزرگی و درجه حرارت خورشید، تولید گشته اند. با این کیفیت یك ستاره متوسط مدت میلیونها سال وجود داشته و در همه وقت انرژی از خود ساطع مینموده است. این انرژی بوسیله عوض کردن گیدروژن به عنصر سنگین تری بدست آمده است.

وقتی همه ییدروژن ذخیره یك ستاره تقریبا بکار برده شود آن ستاره درهم فرو ریخته و انفجارهایی در سطح آن ایجاد میشود و بالاخره ستاره بصورت کوتوله سفید در می آید و در طول زمان همینکه همه منابع انرژی بکار برده شد، ستاره درخشش خود را کم کم از دست میدهد و بالاخره حیات آن متوقف میشود.