شاخه

آنفولانزای مرغی:

آنفولانزای مرغی (آنفولانزای مرغی یا آنفلوآنزای مرغی) به گونه های آنفلوآنزا اشاره دارد که عمدتا پرندگان وحشی و خانگی را تحت تاثیر قرار می دهد. آنفلوآنزای مرغی به نام H یا N به علت پروتئین های موجود در سطح ویروس نامیده می شود.آنفولانزا یک بیماری خطرناک است

علائم آنفلوآنزای مرغی
تب،
سرفه کردن،
گلو درد و
حالت تهوع.
علائم اغلب به پیشرفت پیشرفت می کنند
مشکلات تنفسی شدید
پنومونی، و
سندرم ديسترس تنفسی حاد (ARDS).

اگر چه آنفلوانزای پرندگان مسری است و به راحتی در بین پرندگان پخش می شود، اما انتقال آن به انسان ها غیر معمول است.
در اواخر دهه 1990، یک نوع جدیدی از آنفولانزای مرغی ایجاد شد که غیرعادی شدید ("بسیار بیماریزا") بود که باعث مرگ صدها میلیون پرنده از جمله مرغ شد.
عوامل خطر برای افراد مبتلا به آنفلوآنزای پرندگان شامل ارتباط با پرندگان و مزارع مرغداری و مدفوع پرندگان می باشد. مواردی جدا از انتقال انسان به انسان وجود دارد.

تشخیص قطعی نیاز به شناسایی سویه ویروسی با استفاده از آزمایش های ایمونولوژیک دارد.
درمان ممکن است شامل داروهای ضد ویروسی باشد و اغلب نیاز به مراقبت حمایتی شدید دارد.
تلاش های کنترل، از جمله حذف گله های آلوده و واکسیناسیون پرندگان سالم، گسترش سویه های آنفلوآنزای پرندگان بسیار پاتوژن را محدود کرده است.

در سال 2011، یک ویروس جهش یافته از آنفلوآنزای پرندگان بسیار بیماریزایی ظاهر شد، H5N1، که مربوط به این موضوع است زیرا واکسن های موجود در طیور در برابر سوء H5N1 بسیار موثر نیستند. در سال 2013، یک نوع جدید H7N9، در چین ظاهر شد؛ سویه های دیگر نادر هستند.
عفونت انسان با سويه هاي بسيار عفوني آنفلوانزاي مرغي غير معمول است و بيشترين عفونت بعد از قرار گرفتن در معرض پرندگان آلوده يا تبخير آنها است.

هیچ واکسنی در دسترس برای انسان در برابر سویه های آنفلوآنزای پرندگان وجود ندارد. عفونت انسان با انفلوانزای پرنده H5N1 در حدود 55 درصد از افراد آلوده و 37 درصد مبتلا به H7N9 است، اما تنها از تعداد اندکی از افراد در سراسر جهان از سال 1997 آلوده شده اند (H5N1 = 784 نفر آلوده و H7N9 = 622).
پیش آگهی آنفولانزای مرغی به دلیل عوارض مکرر و مرگ و میر بالا منفی است.

آنفلوآنزای مرغی چیست؟

آنفلوآنزای مرغی (آنفولانزای مرغی) یک بیماری ناشی از کشف ویروس آنفلوآنزا است که در کل به پرندگان مربوط می شود. در اواخر دهه 1990، یک نوع جدیدی از آنفلوانزای مرغی ایجاد شد که به خاطر توانایی وی برای ایجاد بیماری و مرگ و میر شدید، مخصوصا در پرندگان اهلی شده مانند اردک، جوجه ها یا بوقلمون قابل توجه بود. به عنوان یک نتیجه، این سوپرمن بسیار پاتوژن (به معنی بسیار شدید و مسری) آنفولانزای مرغی نامیده می شود و H5N1 نامیده می شود.

در سال 2013، چین یک نوع جدید از آنفلوآنزای مرغی در چین شناسایی شده است. ویروس آنفلوانزای A نامیده می شود H7N9 (H7N9 آنفلوانزای پرندگان چینی). شناسایی ویروس (H7N9) گزارش شده است 31 مارس 2013؛ این عنصر آنتی ژنیکی از ویروس آنفولانزای مرغی H5N1 متفاوت است.

متاسفانه، سويه H7N9 از آنفولانزای مرغی به نظر ژنتیکی ناپایدار است. از زمان کشف آن، حداقل 48 زیرمجموعه H7N9 شناسایی شده است. از آنجایی که برخی از ویروس های H7N9 در برخی از گله های مرغ در چین پایدار هستند، محققان نگران هستند که این گونه ها همچنان به مبادله ژن ها با ویروس های دیگر آنفولانزا ادامه دهند و ممکن است یک بیماری همه گیر را آغاز کنند.

از آنجا که شناسایی آنفلوانزا بسیار بیماریزا، پرندگان آلوده در آسیا، اروپا، خاورمیانه و آفریقا یافت می شوند. اقدامات کنترل دقیق، از جمله از بین بردن گله های آلوده و واکسیناسیون پرندگان سالم، تعداد موارد را کاهش داده اند، اما ویروس همچنان در گله های مرغ در مناطق آسیا و آفریقا وجود دارد. در سال 2007-2008، در بنگلادش و پاکستان به علت گله های داخلی مرغ آلوده، شیوع کمتری وجود داشت.

در مارس 2015 در آرکانزاس و میسوری، وزارت کشاورزی ایالات متحده، آنفولانزای مرغی (H5N2) را در چند گله بوقلمون، از جمله گله هایی که برای تولید بوقلمون های محبوب Butterball مورد استفاده قرار گرفت، شناسایی کرد. این امر به تعدادی از کشورها منع شده است و محصولات مرغداری ایالات متحده را ممنوع کرده و تأثیر قابل توجهی بر صادرات مرغداری ایالات متحده در آن زمان داشته است.

به همین ترتیب، صنعت طیور هلندی از گسترش ویروس آنفلوآنزای مرغی در جوجه ها در ماه مارس 2015 تحت تاثیر قرار گرفت. اکثر متخصصان معتقدند که مرغ تجاری به علت آلودگی توسط مدفوع پرندگان وحشی آلوده به آنفلوآنزای مرغی می شوند.

در ماه مارس سال 2015، هیچ عفونت آنفولانزای مرغی در انسان در ایالات متحده گزارش نشده است. اگر چه HSE-1 آنفلوانزای خوکی شامل یک ژن از آنفلوآنزای مرغی بود، اما آنزیم اصلی آنفلوانزای پرندگان H5N1 نیست.

این ویروس از طریق پرندگان آلوده پخش می شود که ویروس را در بزاق، ترشحات بینی و مایع ها پخش می کنند. پرندگان سالم هنگام تماس با ترشحات آلوده یا مدفوع از پرندگان آلوده آلوده می شوند. تماس با سطوح آلوده مانند قفس ممکن است باعث انتقال ویروس از پرنده به پرنده شود. علائم در پرندگان از قطره های خفیف در تولید تخم مرغ تا شکست اندام های متعدد و مرگ ناشی می شود.

تاریخچه آنفولانزای مرغی در انسان کوتاه است. اولین مورد انسانی بیماری از آنفلوآنزای پرندگان بالقوه بیماری ایدز (که در سالهای اخیر به نام HPAI شناخته می شود) در سال 1997 شناسایی شد. از آن زمان، H5N1 784 نفر را با 429 مورد مرگ آلوده کرده است. موارد انسانی آنفلوآنزای پرندگان بسیار پاتوژن بسیار محدود به جنوب شرقی آسیا (هند، بنگلادش) و آفریقا است.

موتاسيون اغلب در اين ويروس اتفاق مي افتد و ممكن است برخي از جهش ها مي توانند يك ويروس مسري بيشتري ايجاد كنند كه مي تواند يك اپيدمي منطقه اي يا يك بيماري همه جانبه آنفلوآنزاي مرغي در بين انسان ها باشد. خوشبختانه، جهش هایی که تا به امروز رخ داده اند، ویروس را مسری تر نکردند، گرچه نگرانی ها همچنان ادامه دارد.

شناسایی H7N9 پرنده انفلوانزا نگران کننده است. با این حال، چهار نفر در چین (دو نفر در شانگهای، یکی در نانجینگ و یکی در استان آنهویی) به عنوان H7N9 آلوده شده اند؛ دو نفر فوت کرده اند مقامات بهداشت در سراسر جهان به علت احتمال وجود یک نوع آنفولانزای مرغی که می توانند انتقال آسان از پرندگان به انسان را افزایش دهند، نگران هستند.

اگر چه انتقال آسان بین انسان ها هنوز به وجود نیامده است، ویروس آنفولانزای مرغی H7N9 به 622 فرد مبتلا شده است؛ 227 نفر از این افراد از زمان عفونت جان داده اند. اکثر این عفونت ها به علت قرار گرفتن در معرض پرندگان آلوده و یا تبخیر آنها بود.

در ژانویه 2016، شیوع H7N8 در بوقلمون ها در ایندیانا گزارش شد؛ در نهایت، نه تا ده مزارع آلوده شد و هزاران بوقلمون کشته شدند و شیوع آن متوقف شد. هیچ گزارشی از عفونت انسان وجود نداشت.

چه بیماری آنفلوآنزای پرندگان

آنفلوآنزای مرغی به علت سوء برداشتن ویروس آنفلوآنزا ایجاد شده است که به ویژه برای ورود به سلول های پرندگان تطبیق یافته است. سه نوع اصلی از آنفولانزا وجود دارد: A، B و C. ویروس آنفلوآنزای پرندگان آن نوع A آنفلوانزا است که هشت رشته RNA تشکیل می دهد که ژنوم را تشکیل می دهد. ویروس های آنفلوآنزا بیشتر با تجزیه و تحلیل دو پروتئین در سطح ویروس طبقه بندی می شوند. پروتئین های هموگلوتینین (H) و نورامینیناز (N) نامیده می شوند.

انواع مختلفی از هموگلوتینین و پروتئین های نورامنیداز وجود دارد. به عنوان مثال، ویروس آنفلوانزای مرغی اخیر دارای هماگلوتینین نوع 5 و نوریمینیداز نوع 1 است. به این ترتیب ویروس H5N1 آنفولانزای A نامیده می شود (همچنین HPAI یا آنفولانزای پرندگان بسیار patogeneistic). ویروس 2013 دارای پروتئین سطحی مختلف، H7 و N9 است، از این رو نام H7N9 است. سایر انواع آنفلوآنزای پرندگان شامل H7N7، H5N8، H5N2 و H9N2 هستند.

انواع بسیاری از ویروس های آنفولانزا وجود دارد و اکثر آنها ترجیح می دهند در تعداد محدودی از حیوانات زندگی کنند. بنابراین، ابتلا به آنفلوانزای خوکی ابتدا آلوده به خوک است و آنفلوآنزای مرغی در ابتدا پرندگان را آلوده می کند. سويه هاي آنفلوانزاي انسانی بهترين انسجام را به انسان می دهند.

چند مورد ممکن است در یک میزبان تصادفی اتفاق بیفتد، مثلا زمانی که افرادی که تماس گسترده ای با پرندگان بیمار دارند، آنفلوآنزای مرغی را دریافت می کنند. علاوه بر انسان و پرندگان، ما خوک ها، ببر ها، پلنگ ها، حشرات و گربه های خانگی را می شناسیم و گاهی اوقات می توان با ویروس های آنفولانزای مرغی آلوده شد.

ویروس آنفلوآنزا به راحتی و اغلب تغییر می کند. این جهش ها می تواند به صورت خود به خودی در یک ویروس تک وجود داشته باشد و یا زمانی رخ می دهد که دو نوع مختلف آنفلوانزا به اندازه کافی نزدیک با یکدیگر برای مبادله مواد ژنتیکی می شوند.

دو نوع از جهش های مهم در ویروس های آنفلوانزا وجود دارد:

تغییرات آنتی ژنیک، جایی که بخش های زیادی از RNA بین انواع ویروس آنفلوآنزا تغییر می کنند و رگه های آنتی ژنیک، جایی که توالی های RNA کوچک تغییر می کنند. شیفت های آنتی ژنیک معمولا برای ایجاد گونه های جدید است. به عنوان مثال، 2009 آنفلوانزای خوکی ناشی از یک ویروس بود که شامل مواد ژنتیکی از آنفولانزای خوکی، آنفولانزای مرغی و سويه های آنفولانزای انسان است. جهش های جدید می توانند این ویروس را از سیستم ایمنی بدن دور کنند و واکسن های قدیمی را بی اثر کنند.

در سال 2011، یک نوع از ویروس آنفولانزای مرغی بسیار بیماریزا ویروس جهش یافته است و واکسن موجود در برابر آنفلوآنزای مرغی علیه سویه جدید بی اثر است. گاهی اوقات ویروس آنفلوانزا به گونه ای تغییر می کند که قادر به آلوده سازی یک گونه جدید است.

آنفولانزای همه گیر آنفلوآنزا هنگامی رخ می دهد که یک نوع نسبتا جدید ویروس آنفلوانزا رخ می دهد که به انسان بسیار مخاطره آمیز است. مهمترین بیماری همه گیر مرگ و میر در تاریخ مدرن آنفلوانزای سال 1918 است که همچنین به عنوان آنفلوآنزای اسپانیایی شناخته می شود (اگر چه در اسپانیا ناشناخته بود). ویروس 1918 به سرعت گسترش یافت و ده ها میلیون نفر را در سراسر جهان کشته است. مرگ و میر در بزرگسالان سالم به خصوص بالا بود.

اگر چه ویروس ویروس 1918 یک ویروس آنفولانزای انسان بود، اما ژن های زیادی داشت که احتمالا از یک نوع از آنفلوآنزای مرغی به دست آمد. یکی از دلایلی که مقامات بهداشتی به دقت مراقب و سعی در محدود کردن تماس انسان با پرندگان دارند که آنفولانزای مرغی را گسترش می دهند، اجتناب از شانس ایجاد یک گونه جدید است که ممکن است ترجیح می دهد در بافت انسان رشد کند.

عوامل خطر برای آنفلوآنزای مرغی چیست؟

انسانها ممکن است آنفولانزای مرغی را از تماس با پرندگان آلوده (مثلا جوجه ها) یا سرخ شدن و ترشحات آلوده کنند. عوامل خطر شامل مراقبت از پرندگان مریض، کشتن پرندگان بیمار و آماده سازی پرندگان مریض برای مصرف می باشد. با وجود تعداد زیادی از افرادی که هر روز در جهان با جوجه های گوشتی تماس می یابند، موارد انفلوانزای پرندگان هنوز نادر است.

این نشان می دهد که برای ویروس آنفلوانزای مرغی آلوده به سلول های انسانی چقدر دشوار است، اما جهش هایی مانند تغییرات آنتی ژنیک ممکن است این مشکلات را کاهش دهد. پاندمی H1N1 که در مکزیک آغاز شد، نمونه ای از این جهش (آنفلوآنزای خوکی به آنفولانزای انسان) است.

اگرچه تماس مستقیم با مرغ های مریض بیشترین خطر ابتلا به آنفولانزای مرغی را دارد، اما مواجه شدن غیر مستقیم با مدفوع پرنده یا سایر مواد مانند تخم مرغ نیز خطرناک است. تماس با تخم مرغ های شسته شده از پرندگان بیمار یا آب آلوده به مدفوع مرغ، احتمال خطر بیماری را ایجاد می کند.

آیا آنفولانزای مرغی مسری است؟

آنفولانزای مرغی در میان بسیاری از گونه های پرنده بسیار مسری است. به طور کلی، آنفولانزای مرغی به انسانها، حتی کارگران مرغ، مسری نیست. با این حال، گسترش انسان به انسان در موارد جداگانه رخ داده است. در ابتلا به بیماری های انفلوانزای انسانی اولین فردی است که با پرندگان آلوده یا مرغ تماس داشته و سپس مراقب های آلوده شده اند.

بنابراین مراقبت از یک فرد مبتلا به آنفلوانزای مرغی نیز یک عامل خطر برای این بیماری است. یک ریسک نظری در کارکنان آزمایشگاهی که از ویروس آنفولانزای مرغی برخوردار هستند وجود دارد. یک حادثه اعلام شده در سال 2009 هنگامی رخ داد که یک شرکت به طور ناخواسته نمونه های ویروس آنفولانزای مرغی را به آزمایشگاه های تحقیقاتی ارسال کرد که از این پس برای واکسیناسیون فرشتگان استفاده می شد. واکسن آلوده به هیچ عفونت انسان منجر نشد.

چه نوع متخصصان آنفولانزای مرغی را درمان می کنند؟

دامپزشکان و کارخانجات طیور معمولا از آنفولانزای مرغی در شیوع تجاری استفاده می کنند. در بیماری های نادر انسان، پزشکان مراقبت های اولیه، متخصصان اطفال و متخصصان پزشکی اورژانس ممکن است در ابتدا با بیماران درمان شوند اما افراد با عوارض شدید ممکن است توسط متخصصان بیماری های عفونی، متخصصان مراقبت های ویژه، بیماران بستری و متخصصین ریه درمان شوند.

علائم و علائم آنفلوآنزای مرغی چیست؟

نشانه ها به طور متوسط ​​حدود دو تا هشت روز پس از قرار گرفتن در معرض قرار می گیرند. افراد مبتلا به علائم معمول آنفلوانزا که ممکن است شامل موارد زیر باشند

تب (بالاتر از 38 درجه سانتیگراد یا 100.4 درجه فارنهایت)
احساس ناخوشی (ضعف)
سرفه (معمولا خشک یا غیر تولیدی خلط)
گلو درد،
درد عضلات و / یا درد
حالت تهوع،
استفراغ،
اسهال
سردرد
درد مفصلی
بی تفاوتی
ترشحات بینی (آبریزش بینی یا عطسه)
بی خوابی، و
عفونت چشم (ملتحمه).

کودکان علائم مشابهی دارند. این عفونت ویروسی می تواند به پنومونی و حتی نارسایی تنفسی پیشرفت کند. آنفلوآنزای مرغی یک نوع بسیار پرخاشگر از پنومونی (سندرم ديسترس حاد تنفسی یا ARDS) است که اغلب مرگبار است.

چگونه پزشکان تشخیص بیماری آنفولانزای مرغی

آزمایش های معمول برای آنفلوانزای انسانی در بیماران مبتلا به آنفولانزای مرغی مثبت است اما برای ویروس های ویروسی مشخص نیست. برای تشخیص خاص آنفولانزای مرغی، آزمایش های تخصصی لازم است. در ایالات متحده، ادارات بهداشت محلی و مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) می توانند دسترسی به تست های تخصصی را فراهم کنند.

ویروس را می توان با استفاده از روش های مختلف از جمله کشت یا واکنش زنجیره ای پلیمریزاسیون (PCR) در خلط خلط آشکار کرد. فرهنگ ها باید در آزمایشگاه هایی که دارای صدور گواهینامه مناسب بیولوژیک هستند انجام شود. PCR اسید نوکلئیک را از ویروس آنفلوآنزا شناسایی می کند.

آزمایش اختصاصی PCR در آزمایشگاه های مرجع برای شناسایی گونه های پرندگان موجود است. CDC یک منبع اولیه برای آزمایشهای موجود برای جدیدترین سویه های آنفلوانزای مرغی است و میتواند نوع خاصی از ویروس را شناسایی کند (به عنوان مثال H5N1 یا H7N9).

در طول و پس از آلودگی با آنفلوانزای مرغی، بدن آنتی بادی را علیه ویروس تولید می کند. آزمایش خون می تواند این آنتیبادی ها را شناسایی کند، اما این به یک نمونه در ابتدای بیماری نیاز دارد و چند هفته بعد نمونه دیگری می شود. بنابراین، نتایج به طور معمول در دسترس نیست تا زمانی که بیمار بهبود یافته و یا درگذشت.

درمان آنفلوآنزای مرغی چیست؟

به علت تعداد کمی از موارد انسانی، امکان انجام محاکمه های دقیق پزشکی یا دارو برای آنفلوآنزای پرندگان وجود نداشته است. CDC پیشنهاد می دهد بهترین راه برای جلوگیری از ابتلا به آنفولانزای مرغی، جلوگیری از قرار گرفتن در معرض هر گونه پرنده و مدفوع آنها است. مردم توصیه می شود که هر گونه پرنده بدرفتاری یا مرده را لمس نکنید.

CDC و سازمان بهداشت جهانی (WHO) در حال حاضر داروهای ضد ویروسی oseltamivir (tamiflu) و zanamivir (Relenza) را برای درمان و پیشگیری از ویروسهای آنفلوانزای مرغی همراه با مراقبت حمایتی توصیه می کنند. دولت ایالات متحده در حال حاضر واکسن H5N1 را ذخیره می کند در صورتی که ویروس انتقال آسان فرد به فرد را آغاز می کند. در حال حاضر هیچ واکسنی برای محافظت در برابر انواع آنفلوآنزای پرندگان H7N9 وجود ندارد.

عوارض آنفلوآنزای مرغی چیست؟

عوارض آنفلوآنزای مرغی اغلب دشوار است و شامل می شود

تنگی نفس یا تنفس دشوار
ذات الریه،
سندرم ديسترس تنفسی حاد (ARDS)،
درد شکم،
سقوط ریه،
شوکه شدن،
تغییر وضعیت روحی
تشنج
شکست سیستم ارگان، و
مرگ.

متأسفانه افراد مبتلا به آنفلوانزای مرغی اغلب دارای یک یا چند عارضه هستند که در بالا ذکر شده است. نرخ مرگ و میر (مرگ) تقریبا بین 55 درصد و H7N9 در حدود 37 درصد است.

پیش آگهی آنفلوآنزای مرغی چیست؟

پیش آگهی در موارد انفلوانزای مرغی فقیر است. بسیاری از موارد در افرادی که فقیر هستند، در مناطق روستایی در کشورهای توسعه نیافته زندگی می کنند و دسترسی به واحد های مراقبت های ویژه مدرن یا درمان ضد ویروسی ندارند. تقریبا 55٪ از افراد مبتلا به آنفلوآنزای پرندگان H5N1 تشخیص داده می شوند و در نهایت از این بیماری می میرند. میزان مرگ و میر H7N9 در حدود 37٪ است. افرادی که در معرض زنده ماندن هستند، ممکن است مشکلات دراز مدت داشته باشند، اگر سیستم های عضو به شدت آسیب دیده باشند.

آیا امکان دارد که آنفلوانزای مرغی با واکسن پیشگیری شود؟

اگرچه دولت ایالات متحده دارای واکسن انسانی علیه آنفولانزای مرغی H5N1 است، هیچ واکسنی در دسترس برای انسان در برابر انواع سوء هاضمه های آنفلوآنزای پرندگان وجود ندارد. با این حال، آنفولانزای مرغی را می توان با اجتناب از تماس با مرغ های بیمارستانی که در کشورهایی شناخته شده تحت تاثیر ویروس قرار دارند جلوگیری می کند. پیشگیری نیز شامل اقدامات ایمنی طیور مانند از بین بردن گله ها در هنگام شناسایی پرندگان بیمار و واکسین کردن گله های سالم است.

همراه با ممنوعیت واردات، این کشیدن به طور موثر گسترش آنفلوآنزای مرغی در شرایط بیماری را محدود کرده است، اما به طور طبیعی تاثیرات منفی بر صنعت طیور و تخم مرغ دارد. بر خلاف SARS، که برخی از محققان پیشنهاد کرده اند از جهان حذف شده است، و یا ابولا، که دارای محدوده جغرافیایی محدود (اندمیک در آفریقا)، آنفلوآنزای مرغی در مناطق قابل توجهی از جهان وجود دارد و می تواند به طور گسترده ای توسط مهاجرت پرندگان گسترش یابد. صنعت طیور باید از دستورالعمل های غذایی و دارویی (FDA) برای محافظت از صنعت و کارگران خود در مورد آنفلوانزای مرغی پیروی کند.

مناسب نگهداری و پخت و پز مرغ و تخم مرغ می تواند ویروس هایی مانند ویروس آنفلوآنزای مرغی را از بین ببرد. دست ها باید قبل و بعد از دست زدن به مرغ و تخم مرغ شسته شوند و سطوح که در تماس با مواد غذایی قرار گرفته اند باید کاملا با آب گرم صابون تمیز شود. مرغ پخته باید دمای داخلی حداقل 165 F (74 C) داشته باشد.

هنگام مراقبت از بیماران مبتلا به آنفلوانزای مرغی باید ماسک ها و سایر محافظت های تنفسی استفاده شود. اگر یک فرد تماس نزدیکی با یک بیمار آلوده داشته باشد، ممکن است فرد در معرض خطر oseltamivir به منظور جلوگیری از عفونت ارائه شود.

در سال 2007، FDA اولین واکسن را در ایالات متحده برای انسان در برابر ویروس آنفلوآنزای مرغی بسیار بیماریزایی مجوز داد. این واکسن از ویروس های غیر فعال شده ساخته شده و حاوی هیچ ویروس زنده نیست. نشان داده شده است که سیستم ایمنی بدن را تحریک می کند تا آنتی بادی علیه ویروس آنفولانزای مرغی ایجاد کند که احتمالا فرد را از ابتلا به آنفولانزا محافظت می کند. این واکسن توسط دولت فدرال برای گنجاندن در صندوق ملی استراتژیک CDC خریداری شده است.

بخشی از این امر به عموم مردم در دسترس نیست زیرا ایالات متحده در حال حاضر در معرض خطر بالای بیماری آنفولانزای پرندگان نیست. عوارض جانبی واکسن عبارتند از: بازوی درد، خستگی یا درد های موقت عضلانی. با این وجود واکسن در بسیاری از بیماران آزمایش نشده است و ممکن است عوارض دیگری نیز وجود داشته باشد که هنوز مشخص نشده است. واکسن فعلی در برابر فشار که موجب شیوع بزرگ آنفلوانزای مرغی می شود، موثر است، اما ممکن است در برابر یک سويه جدید جهش یافته در سال 2011 موثر نباشد. در نتیجه این واکسن بعید است به حفاظت در برابر آنفولانزای پرندگان جدید H7N9 کمک کند اما داده ها در دسترس نیستند.

تحقیقات در زمینه واکسن علیه ویروس های آنفلوآنزا در حال انجام است و تحولات جدید مانند واکسن که علیه آنتی ژن های رایج و نسبتا تغییر ناپذیر در ویروس های آنفلوآنزا هدایت می شود، ممکن است منجر به واکسیناسیون شود که در برابر بسیاری از ویروس های آنفلوآنزا محافظت می کند.

اگر چنین تحقیقاتی موفق باشد، در آینده احتمال ابتلا به آنفولانزای بالقوه، از جمله آنفلوانزای مرغی، کاهش می یابد یا پیشگیری می شود. درست قبل از شیوع آنفلوآنزای H7N9، مقاله ای که در سال 2013 منتشر شد، اطلاعاتی را درباره یک واکسن تجربی که بر علیه ویروس های آنفلوانزا دارای آنتیژن N9 موثر بود، ارائه کرد، اما در مدل های حیوانات آزمایش شده است.

ترجمه : شاخه