پیشگیری آسم از راه روان

از مطالبی که تاکنون بیان شد، چنین برداشت می شود که رابطه ی بین اسم و عوامل روانی، انکارناپذیر است. مطرح کردن این پرسش، بی مورد نخواهد بود که آیا با کاهش عوامل فشارزا، می توان از پیدایش حمله های آسم، جلوگیری کرد یا نه؟

بررسی های بسیاری که از سوی دکتر دیوید مرازک در مرکز پزشکی کودکان، در واشنگتن صورت پذیرفته، به روشنی نشان می دهد که در واقع، رابطه ی عوامل روانی در بروز نخستین حمله ی آسم در کودکان، استوار و آشکار است. بنابراین، شاید با به کارگیری روش هایی، جلوگیری از بیماری اسم در کودکان میسر باشد. دکتر مرازک و همکاران، از ۵ عامل مهم برای پیدایش نخستین حمله ی آسم در کودکان مستعد، نام برده اند.

۵ عامل مهم برای پیدایش نخستین حمله ی آسم در کودکان مستعد

١- کشمکش و فشار روانی، در خانواده ی کودکانی که در آینده، به حمله ی آسم دچار می شوند، از مهم ترین عوامل مستعدکننده برای آغاز بیماری است.

۲- بالا بودن سطح ایمونوگلوبولینها به ویژه نوع E) نیز از عوامل مهم پیش بینی کننده، برای بروز حمله ی آسم است (ایمونوگلوبولینها نوعی پادزهر هستند که به وسیله ی بدن ساخته می شوند. وجود آنها در خون، نموداری از زمینه ی آلرژی و تماس بدن با آنتی ژن های موجود در محیط است.

٣- ابتلای پیاپی به عفونت های ویروسی در ۲ سال نخست عمر، به ویژه اگر این عفونت ها موجب پیدایش خس خس و تنگی نفس در کودک شوند.

۴- تماس با عناصر محرک و حساسیت زا، هم چون پشم، پوسته های جلدی حیوانهای اهلی مانند سگ و گربه و اسب، گرد و خاک، آلودگی هوا و به ویژه دود سیگار.

۵- استعداد ارثی - هرقد شمار افراد مبتلا به آسم در خانوادی کودک، بیش تر باشد، شانس ابتلا به آسم، به همان نسبت زیادتر خواهد بود. این عامل در واقع، زیربنای آسم است؛ به این معنا که اگر استعداد ارثی، وجود نداشته باشد، ۴ عامل یاد شده، چندان مؤثر نخواهند بود. ولی در صورت وجود این عامل، عوامل یاد شده، شدت و احتمال بیشتری خواهند داشت.