پشتیبانی گروهی چه تاثیری بر بیماری دارد؟

داشتن دوست و همدمی که انسان بتواند به آسانی عقده ی دلش را با او بگشاید، از مواهب بزرگ است. این موهبت، هنگامی به اوج می رسد که دوست و همدم، هم درد و غم خوار انسان باشد. پشتیبانی گروهی، از این واقعیت ناشی می شود که اگر گروهی از افراد، دچار بیماری ویژه ای هستند، گرد هم آیند و همدم و هم درد یافته، و با گشودن اندوه مشترک دلهایشان، از روحیه ی بهتری برخوردار شوند.

درمان سرطان با پشتیانی گروهی

ممکن است این گروه های پشتیبانی، از سوی مشاوره روان پزشک و یا حتی متخصص سرطان، راهبری شده و یا بدون سرپرست و منحصرة به وسیله ی خود بیماران، تشکیل شود. افراد مبتلا در این گروه ها، از ترس و وحشت خود، سخن می گویند و به این وسیله، راه را برای بیماران تازه وارد، باز می کنند، به ویژه افرادی که با وجود داشتن سرطان های کشنده، روحیه ی خود را حفظ کرده و بیشترین تلاش خود را برای بهره گیری از زندگی به کار می برند، و هم چون الگویی برای بیمار سرخورده و ناامید، به شمار می روند. افزون بر این، بیماران در می یابند که برای برخی از افراد، سرطان فقط نماینده ی درد و اندوه و مرگ نیست، بلکه می تواند در زندگی برخی، منشأ اثر کار مثبتی باشد. برای نمونه، مردی که سال ها از وضع خویشان و یا خانواده ی خود، بی خبر بوده است، پس از ابتلا به سرطان، ناگهان متوجه نعمت های موجود در زندگی خود می شود. بنابراین، سرطان با همهی تهدید و ارعاب آن، بین فرد مبتلا به سرطان و خانواده ی او برای این فرد، هم چون کاتالیزور عمل کرده است.

پشتیبانی گروهی، از سوی انجمن سرطان آمریکا، بنیانگذاری شد. این فعالیت در آغاز، دربرگیرنده ی بیمارانی بود که به علت سرطان های پیشرفته، به جراحی گسترده ای سپرده شده و نیازمند توانبخشی بودند. برای نمونه، زنانی که به علت سرطان های پیشرفته ی پستان، همه ی بافت های سینه خود را از دست داده بودند، از نخستین اعضای این گروه ها بودند و به تدریج تا ورود بیماران تازه، این گروه ها قوام گرفتند.