تأثير روحيه و حالت های روانی بر سرطان

همانگونه که در پیش گفتار اشاره شد، دربارهی ارتباط روحیه و سرطان، بیش از اندازه گزاف گویی شده است. این یک حقیقت است که واکنش افراد نسبت به بیماری خطرناکی مانند سرطان، بسیار متفاوت است. برخی با تشخیص سرطان در آنان، روحیه ی خود را از دست داده و کاملا ناامید و مأیوس می شوند. برعکس، گروهی دیگر، پس از رهایی از نخستین شوک، با روحیه ی نیرومند و اراده ای شگرف، به نبرد با سرطان پرداخته و هرگز به یاس و ناامیدی، تن در نمی دهند. اگر افراد گروه دوم، بیش از گروه نخست، امکان زیستن داشته باشند، ممکن است چنین گفته شود که روحیه ی خوب، بر سرطان چیره می شود. از این رو، هرکس روحیه ی خود را تقویت کند، می تواند بر سرطان چیرگی یابد. اگرچه این استدلال، دل نشین است، ولی علمی نیست.

با داشتن روحیه سرطان بهتر می شود

در ۲۰ سال گذشته، دست کم ۱۰ پژوهش در مناطق گوناگون جهان، ارتباط روحیه و پیشرفت سرطان را مورد بررسی قرار داده اند. بیشتر این مطالعات، به طور کامل علمی نبوده است، زیرا که از وجود افراد کنترل، به عنوان مقایسه با بیماران سرطانی، استفاده نشده است.

در مطالعه ی دامنه داری در انگلستان، ۳۵ نفر زن مبتلا به سرطان پستان، برای مدت ۱۰ سال، مورد مطالعه قرار گرفتند. این پژوهش، از آنجا آغاز شد که پژوهشگران بی درنگ پس از تشخیص سرطان سینه، بیمار را از نظر روحیه و حالت های روانی، مورد مطالعه ی کامل قرار دادند. پژوهشگران پس از ۵ و ۱۰ سال مطالعه، به این نتیجه رسیدند که امکان زنده مانی زنانی که با روحیه ی خوب و باورمندی به بهبودی، به نبرد با سرطان شتافتند و یا شدت و وخامت بیماری خود را نپذیرفتند، بیشتر از کسانی بود که ناامید و مأیوس، خود را دربست، تسلیم بیماری کردند.