رابطه روان و سرطان

گاهی مطالب علمی، به عمد و یا به سهو، از جایگاه اصلی خود، دور شده و نادرست، به صورت قانون درآمده اند و یا حتی به عنوان وحی منزل تلقی می شوند. هرچه دامنه ی علمی، برای شناخت مطلبی، محدودتر باشد، امکان این گونه بینش های نادرست، بیش تر است. هنگامی که از رابطه ی روان و سرطان سخن می رود، احتمال دارد که این برداشت های نادرست، به اوج خود برسد. در ۲۰ سال گذشته، مکتبهایی در آمریکا پدیدار شده اند که در مطالب علمی مربوط به ارتباط روان و سرطان، آن چنان سفسطه کرده اند که کار آنها، بیشتر به فریب کاری و حقه بازی، شباهت دارد تا به درمان پزشکی. برای نمونه، گروهی از بنیانگذاران این رشته، به این نتیجه رسیده اند که اگر بیماران سرطانی، روح و روان خود را در راستای بهبودی، بسیح کنند، می توانند به بهبودی کامل، دست یابند. برای نمونه، برنی سیگل، نرمن کازن، کارل سای مانتن  و لورنس لی شان ، هم چون پیامبرانی دانسته شده اند که از راه راهنمایی روح و روان، در سرکوبی سرطان، موفق می شوند.

چگونه روان بر روی سرطان تاثیر می گذارد؟

بی گمان، این روش، دریچه ای از امید برای بیماران سرطانی گشوده است. حتی مقاومت پزشکان هم در این مورد، کمتر شده و بیماران را به استفاده از این روش ها ترغیب می کنند، زیرا اگر اعتقادی هم به علمی بودن این روش ها نباشد، اما از آنجا که بی زیان به نظر می رسند و موجب تشدید بیماری نمی شوند، به طور جدی از سوی پزشکان منع نمی شوند.

ولی متأسفانه، آنگاه که این روش ها اغراق آمیز شده و از مسیر علمی، منحرف می شوند، بیشتر ویرانگر هستند تا سازنده. برای نمونه، گروهی بر این باورند که سرطان در نتیجه ی احساس گناه، ایجاد می شود و واپس زدن احساسات، موجب ایجاد سرطان شده و سرانجام، فقر روحی و روانی، از عوامل مهم ایجاد سرطان است.

در بخش چهارم که درباره ی رابطه ی روان و بیماری های قلب و رگ ها بحث شد، این گونه کژروی ها کمتر دیده شد، زیرا در این بیماری ها ارتباط عوامل روانی و سیستم قلب و رگ ها، بهتر مورد سنجش علمی قرار گرفته اند. ولی متاسفانه، رابطه ی روان و سرطان، مبهم و ناشناخته باقی مانده است. بنابراین، کاربست شیوه هایی که بنیان علمی ندارند، ممکن است موجب افزایش درد و تشدید بیماری شود. برای نمونه، گروهی بر این باورند که بیمار، عامل مؤثری در به وجود آوردن سرطان خود بوده است.