شاخه

آپنه خواب حقیقت

آپنه خواب به عنوان کاهش یا توقف تنفس در طول خواب تعریف می شود.
سه نوع آپنه خواب عبارتند از آپنه مرکزی، آپنه انسدادی و مخلوط آپنه مرکزی و انسدادی.
آپنه خواب مرکزی ناشی از شکست مغز است که ماهیچه های تنفس را در طول خواب فعال می کند.
آپنه انسدادی خواب ناشی از فروپاشی راه هوایی در طول خواب است.
عوارض آپنه انسدادی خواب شامل فشار خون بالا، سکته مغزی، بیماری قلبی، تصادفات خودرو و خواب آلودگی روزانه و همچنین تمرکز، تفکر و یادآوری مشکل است.

آپنه انسدادی خواب با تاریخ، معاینه فیزیکی و پلیسومنوگرافی (مطالعه ی خواب) تشخیص داده و ارزیابی می شود.
درمان های غیر جراحی برای آپنه انسدادی خواب عبارتند از رفتار درمانی، از جمله کاهش وزن، داروها، لوازم دندانپزشکی، فشار پیوسته پیوندی مثبت فشاری، فشار دو طرفه فشار مثبت هوایی و فشار داخل صفاقی مستمر مثبت است.
درمان جراحی آپنه انسدادی خواب شامل جراحی بینی، عمل جراحی قاعدگی (از جمله Uvulopalatopharyngoplasty، UPPP)، درمان با تحریک فشاری فوقانی، جراحی کاهش زبان، پیشرفت ژنیوگلوسوس، پیشرفت ماگزیلومیومیبولار، تراکئوستومی و جراحی بارداری است.

آپنه خواب چیست؟

آپنه خواب یک اختلال است که با کاهش یا مکث تنفس (جریان هوا) در طی خواب مشخص می شود. این در بین بزرگسالان رایج است، که در کودکان شایع تر است. اگر چه تشخیص آپنه خواب اغلب بر اساس یک تاریخچه پزشکی شخصی مشکوک است، اما چندین آزمایش وجود دارد که می تواند برای تایید تشخیص استفاده شود. درمان آپنه خواب می تواند جراحی یا غیر جراحی باشد.

آپنه یک دوره زمانی است که طی آن تنفس متوقف می شود یا به طور قابل توجهی کاهش می یابد. در شرایط ساده، یک آپنه اتفاق می افتد زمانی که یک فرد برای 10 ثانیه یا بیشتر تنفس می کند. اگر یک فرد به طور کامل تنفس را متوقف می کند یا کمتر از 10٪ نفس طبیعی را برای مدت 10 ثانیه یا بیشتر طول می کشد، این یک آپنه است. این تعریف شامل توقف کامل جریان هوا است. تعاریف دیگر آپنه که ممکن است مورد استفاده قرار گیرد عبارتند از حداقل 4 درصد کاهش اکسیژن در خون، نتیجه مستقیم کاهش انتقال اکسیژن به خون در هنگام توقف تنفس.

آپنه معمولا در طول خواب رخ می دهد. وقتی آپنه اتفاق می افتد، خواب به دلیل تنفس ناکافی و سطوح اکسیژن پایین در خون اختلال ایجاد می کند. گاهی اوقات این بدان معنی است که فرد به طور کامل از خواب بیدار می شود، اما گاهی اوقات این می تواند به این معنا باشد که فرد از سطح عمیق خواب و به سطح پایین تر خواب می رود. آپنه ها معمولا در طول خواب (ترجیحا در تمام مراحل خواب) در طول یک دوره 2 ساعته اندازه گیری می شوند. برآورد شدت آپنه به وسیله تقسیم تعداد آپنه ها با تعداد ساعات خواب، یک شاخص آپنه ای (AI در آپنه ها در هر ساعت) محاسبه می شود. هرچه AI بیشتر باشد، آپنه بیشتر شدید است.

یک نوع هیپوپناک کاهش تنفس است که به اندازه آپنه نیست. هیپوپنها معمولا در طول خواب رخ می دهد و می تواند به عنوان بیش از 30٪ از نفس طبیعی تعریف شود. مانند آپنه ها، hypopneas همچنین ممکن است به عنوان کاهش 3-4٪ یا بیشتر از اکسیژن در خون تعریف شده است. مثل آپنه ها، هیپوپن ها معمولا سطح خواب را مختل می کنند. شاخص هیپوپنی (HI) را می توان با تقسیم تعداد هیپوپن ها با تعداد ساعات خواب محاسبه کرد.

شاخص آپنه-هیپوپنی (AHI) یک شاخص شدت است که شامل آپنه ها و هیپوپن ها است. ترکیب آنها به طور کلی شدت آپنه خواب را شامل اختلالات خواب و بی حسی (سطح پایین اکسیژن در خون) می دهد. شاخص آپنه-هیپوپنی، مانند شاخص آپنه و شاخص هیپوپنی، با تقسیم تعداد آپنه ها و هیپوپن ها با تعداد ساعات خواب محاسبه می شود.

شاخص دیگری که برای اندازه گیری آپنه خواب استفاده می شود، شاخص اختلال تنفسی (RDI) است. شاخص اختلال تنفسی مشابه شاخص آپنای-هیپوپنی است. با این حال، این رویداد همچنین شامل وقایع تنفسی است که از لحاظ فنی از تعاریف آپنه یا هیپوپنی برخوردار نیستند، اما خواب را مختل می کنند.

آپنه خواب به طور رسمی به عنوان یک شاخص آپنه-هیپوپنی حداقل 15 قسمت / ساعت در یک بیمار تعریف شده است اگر او مشکالت پزشکی را نداشته باشد که احتمالا به دلیل آپنه خواب ایجاد شده باشد. این معادل تقریبا یک قسمت آپنه یا هیپوپنه هر 4 دقیقه است.

فشار خون بالا، سکته مغزی، خواب آلودگی در روز، نارسایی احتقانی قلب (جریان خون پایین به قلب)، بی خوابی و اختلالات خلقی می توانند بواسطه آپنه خواب بوجود می آیند. در این شرایط، آپنه خواب به عنوان یک شاخص آپنه-هیپوپنی حداقل 5 قسمت / ساعت تعریف شده است. این تعریف دقیق تر است زیرا این افراد ممکن است در حال حاضر اثرات پزشکی منفی آپنه خواب را تجربه کنند و ممکن است برای شروع درمان در یک شاخص پایین آپنای-هیپوپنی بسیار مهم باشد.

ترجمه : شاخه