شاخه

آپنه انسدادی خواب چیست و چه چیزی باعث آن می شود؟

در آپنه انسدادی خواب (OSA)، آپنه ها دارای چهار مولفه هستند.

اول، راه هوايي سقوط مي كند يا مانع مي شود.
دوم، تلاشی است برای نفس کشیدن، اما ناموفق است.
سوم، سطح اکسیژن در خون به علت تنفس ناموفق است.
در نهایت، وقتی مقدار اکسیژن به مغز کاهش می یابد، مغز بدن را از خواب بیدار می کند و نفس می کشد. (این همان چیزی است که شیکربندی تختخواب به عنوان یک سکوت به همراه دارد و پس از آن به هوا خیره می شود.)

اول، توصیف یک "نفس طبیعی" است. یک نفس طبیعی از هوا عبور می کند از طریق پاساژ بینی، پشت قشر نرم و uvula (بخشی از نرم قاد)، سپس از طریق پایه زبان، از طریق عضلات گلو و بین طناب صوتی به ریه ها. انسداد جریان هوا در هر یک از این سطوح ممکن است منجر به آپنه شود.

نکات مهم:

اگر فردی دارای دیواره بین دیواره بینی (دیواره متوسط ​​بینی است که دو سوراخ بینی را جدا می کند)، جریان هوا می تواند کاهش یابد. سپتوم را می توان به یک یا هر دو طرف کاهش داد.
فیلترهایی در بینی وجود دارد که به نام turbinates است که می تواند جریان هوا هنگام متورم شدن را مختل کند؛
اگر کام و uvula (بخشی از قشر نرم که در پشت گلو آویزان است) طولانی یا فلاپی هستند، آنها می توانند به عقب بر گردند و منطقه ای را که از طریق آن جریان هوا را می بندد بستن؛
عقب زبان همچنین می تواند به عقب بر گردند و مانع از تنفس بویژه هنگامی که افراد در پشت خود صاف باشند؛ یا
دیواره های جانبی گلو می توانند با هم بچرخند تا راه هوایی را ببندند یا بسته شوند.

ورود و خروج هوا :

عضلات تنفس برای گسترش قفسه سینه و پایین آوردن دیافراگم برای ایجاد یک فشار منفی میان راه های هوایی ریه ها و در خارج از بدن؛
این فشار منفی، به معنای واقعی کلمه، هوا را به ریه ها می کشد؛
پاساژ بینی، کام، زبان و بافت های حنجره می تواند همه را به محدود کردن راه هوایی کمک کند؛
اگر در طی تلاش برای نفس کشیدن هوا از بین رفته یا مانع شود، بافت های راه هوایی با فشار منفی به هم می پیوندند؛
سخت تر سینه سعی می کند هوا را در فشار بیشتر منفی افزایش دهد و بیشتر بافت های راه هوایی با هم مهر و موم شده؛ و
در نهایت وقتی که اکسیژن در جریان خون موجب می شود فرد از خواب بیدار شود و یا سطح خواب کم تر شود تا آگاهانه نفس بکشد.

افرادی که دارای آپنه انسدادی خواب هستند، راه هوایی است که باریکتر از حد معمول است، معمولا در پایه زبان و کام. وقتی دروغ گفتن صاف، کام در بالای عبور هوا است. وقتی عضلات رحم (عضلات رحم یا گلو) آرام شوند، کام میتواند به عقب برود و این می تواند راه هوایی را مختل کند.

عضله ژنوگلوسوس واقع شده است که پایه زبان آن را به جلویی شکم متصل می کند. اکثر مردم فضای کافی در پشت زبان دارند تا نفس بکشند بدون نیاز به کشیدن زبان به جلو. با این حال، هنگامی که بیماران مبتلا به آپنه انسداد خواب بیدار می شوند، این عضله باید فعال باشد تا پایه زبان را به جلو بکشد تا راه هوایی را باز کند. در طول خواب، اکثر عضلات از جمله genioglossus استراحت می کنند. در طول مرحله حرکت سریع چشم (REM)، عضلات کاملا آرام است. استراحت عضله ژنوگلوس در طول خواب اجازه می دهد که پایه زبان به عقب برود و راه هواپیما بسته شود.

بیماران مبتلا به آپنه انسدادی خواب معمولا در طول شب با هر قسمت آپنه از خواب بیدار گزارش نمی شوند. اغلب، در طول آپنه، مغز فقط از خواب عمیق بیدار می شود (مراحل N3 [حرکت سریع چشم مرحله 3] یا REM) به سطح کم خواب. پس از آن عضله ژنوگلوزوس را ترک می کند و زبان را به جلو می برد تا نفس بکشد. بیمار ممکن است در خواب بماند، اما خواب عمیق که مهم است که به طور کامل در روز بعد از خواب تعبیر شود، مختل می شود.

ترجمه : شاخه