زندگینامه رنه دکارت

 (۱۵۹۶ -۱۶۵۰ م) این نابغه ی بزرگ عالم ریاضی و فیلسوف بزرگ در سال ۱۵۹۶ در خانواده ای نه چندان متمول ولی نجیب فرانسوی چشم به جهان گشود.

پدرش او را به سال ۱۶۰۶ هنگامی که ۱۰ سال بیش نداشت، در مدرسه ی «ژزوئیت ها» که «لأمنش» نام داشت، ثبت نام نمود. موضوع و محور دروس این مدارس را ادبیات کهن ارسطویی تشکیل می داد و این دروس در قالب انگیزش های درونی و هیجان روحی وی نمی گنجید. اکتشافات گالیله در وی اثر گرد و زمینه ی فروپاشی منش اسکولاستیک را در وی فراهم آورد.

او به سال ۱۶۱۶ مدارج دانشگاه حقوق را طی کرد و بعد از مدتی کوتاه وارد ارتش «پرنس دوناسو» شد و در پادگان «بردا» به خدمت نظام مشغول گردید.

چهار سال بعد یعنی به سال ۱۶۲۰ وی خدمت نظام را ترک گفت و به جهانگردی پرداخت که مجموعة 9 سال به طول انجامید و طی آن تجارت بی شماری را اندوخته کرد.

وی بیست سال از عمر خود را به کاوش های علمی در هلند پرداخت و در این راستا با نوشتن کتاب هایی به نام « گفتار در روش به کارگیری عقل» و «تفکرات در فلسفه» و «اصول فلسفه» آوازه اش در اروپا پیچید.

در همین هنگام خبر محکومیت گالیله به او رسید و او از انتشار آن کتاب ها جلوگیری نمود.

این فیلسوف همواره در معرض تکفیر کشیشان و دشمنی خشکه مقدسان مذهبی قرار داشت، اما شاهزادگان و شاهان اروپا همیشه از او پشتیبانی کرده و به حمایت از وی برخاستند.

هندسه ی تحلیلی» را دکارت بنیان نهاد که باعث بسط این رشته در ریاضی گردید.

وی با تکیه بر تفکرات و تعقلات متدیک که آنها را پایه ی دانش بشری می دانست، راه رسیدن به یقین کامل را شک قلمداد میکرد و می گفت:

نوزده و بیست فرانسه و جهان است. او ارزش انسان را در برتری اخلاقیات دانسته و معتقد به تاثیر مثبت دین و عقاید مذهبی در اخلاق و روان می باشد. اجتماعی بودن انسانها را عامل ترقی می داند و در روان شناسی نیز استاد بوده است.

از آثار وی می توان به:

تقسیم کار اجتماعی - خودکشی - صور بنیانی زندگی مذهبی - قواعد روش جامعه شناسی اشاره کرد. وی تلاش های زیادی را جهت تلفيق نظریه با مطالعات تجربی و تطبیق تئوری با عمل به عمل آورد. دورکیم در بین جامعه شناسان نیز از مقامی استثنایی برخوردار است.