دوچرخه را چه کسی اختراع کرد؟

اگر قرار باشد آغاز تاریخ اختراع دوچرخه را دنبال کنیم، بایستی هزاران سال پیش و بزمان مصریان برگردیم. شواهدی در دست است که نشان میدهد مصریان دارای نوعی وسیله دوچرخی بوده اند که توسط پاهای راكب بحرکت در می آمده است.

ولی عملا آغاز اختراع دوچرخه مربوط به سال ۱۸۱۷ میگردد. در آنسال یك آلمانی به نام بارون فوندریس دستگاهی ساخت که آن را با استفاده از نام خودش (درزین) نامید. دوچرخ (در زین) توسط میله ای بهم وصل شده بود. راكب قسمتی از وزن خود را روی یك نشیمن چوبی در جلو قرار می داد و با پازدن بر روی زمین خود را بجلو میراند، این کار اول بایك پا و بعد با پای دیگر انجام میگرفت. با دسته ای که روی چرخ جلو قرار داشت عمل گردش را انجام میداد و چون این دستگاه خیلی گران بود، لقب (اسب گران) را بان داده

بودند. جرج چهارم، پادشاه انگلستان در سواری با آن لذت میبرد. و در حدود سال ۱۸۶۰، مردی اسکاتلندی به اسم (مك میلان) (اسب گران قدیمی را گرفت و روی محور چرخ عقب آن باصطلاحیك (هندل) کار گذاشت. این هندلها بوسیله اهرمهایی با رکابهای جلویی مربوط بودند. او به قدری با این دستگاه تند میرفت که ویرا بعلت راندن سریع بی باکانه توقیف کردند. از

اسم (بای سیکل) که به معنی دوچرخه است، اول دفعه در سال ۱۸۹۰ بکار رفت. شخصی فرانسوی به اسم (لالمان) هندل و پدالها را به چرخ جلوی دستگاهی به اسم (ولوسییه) که شباهت زیادی به (اسب گران) داشت وصل کرد. این دوچرخه ها را (لرزاننده استخوان) نامیدند، چون دارای قاب سنگین چوبی و چرخهای آهنی بودند. در سال ۱۸۹۸، چرخهای سبك فلزی با پره های سیمی و لاستیکهای جامد بوجود آمد.

دیری نگذشت که نوع جدید و معمولی دوچرخه ظاهر شد. با بوجود آمدن این نوع دوچرخه چرخ جلو که قبلا باندازه چرخ عقبی بود، بزرگتر ساخته شد. بدین معنی که مداری که از پدالها به محور وصل بود دوچرخه را سریع تر میراند. در بعضی از مدلها، چرخ جلویی با ارتفاع و پا و حتی بیشتر بود، در حالیکه محیط چرخ عقبی فقط ۱۲ اینچ بود. راکب روی چرخ بزرگ جلو می نشست و قوز میکرد و اگر دارای مهارت کافی نبود، اغلب از روی دسته دوچرخه با سرپایین می افتاد.

بالاخره در سال ۱۸۸۰، دوچرخه جدید و بی خطری بوجود آمد. در این نوع دوچرخه ها چرخها با ندازه و مساوی بودند و باصطلاح زین دوچرخه کمی از چرخ عقبی جلوتر قرار داشت. با قرار دادن چرخ زنجیر روی پدالها، چرخها در هر دور پدال میتوانند همانقدر سطح زمین را بپیمایند که چرخهای بزرگ و خطرناك جلویی قدیمی می پیمودند.

بعدها در نتیجه پیشرفته ای بیشتر دوچرخه های امروزی ساخته شدند.