نامه ی قهرمانی از رفسنجان

به نام آنکه آفرید همه نوع خلايق را

در اول دفتر سپاس خدایی را که به ما ارزانی داشت نعمت سلامتی را. صحبت در مورد مریضی شاید کمی تلخ به نظر آید ولی ارزش فکر کردن را دارد. تا به حال کلماتی مثل آرتروز، دیسک کمر، نارسایی تنفسی، سکته های قلبی و مغزی و سر انجام مرگ زود رس را شنیده اید؟ آیا تاکنون فردی را دیده اید که هنگام نشستن حتما باید تکیه دهد یا پاهایش را دراز کند و هنگام راه رفتن و حتی ایستادن نفس نفس بزند؟ با این توضیحات چه چیز به نظرتان می آید؟

اگر فردی را دیدید که به سختی راه می رود، به سختی نفس می کشد، به سختی کارهای روزمره را انجام می دهد و یا به سختی ورزش می کند، بدانید که این فرد به آسانی غذاهای چرب و سرخ شده را می خورد، به آسانی به رستوران و بستنی فروشی و ساندویچی می رود و به همان آسانی سر از مطب پزشک، سی سی یو، بیمارستان و سردخانه در می آورد.

همین خوردن های بی رویه است که چاقی را به ارمغان می آورد و همین چاقی های مفرط است که مرضهای جسمی و روانی را به دنبال می آورد و یکی از عوامل مؤثر در مرگ زودرس می باشد.

اما اگر دوستانه بنگرید می بینید که خیلی از چاق ها از وضع وخیم خود بی خبرند و گاهی نسبت به خود بی خیالند. آنها شهامت فکر کردن و حتی نگاه کردن به خود را ندارند، شاید جرأت پذیرفتن واقعیت تلخ را ندارند و بی خیال دل به دریای خوردن می زنند و بعد از هر واقعه ای به آشپزخانه پناه می برند و می گویند خوردن ما عصبی است.

بعضی از آنها چاقی را می شناسند و می خواهند از آن خلاص شوند ولی راه چاره را نمی دانند. از این که همیشه به سؤال تکراری (چرا اینقدر چاق شده ای؟) جواب بدهند گریزانند.

از این که نمی توانند ورزش و فعالیت اجتماعی مورد علاقه شان را داشته باشند ناراحتند. از این که به دنبال بهانه می گردند تا نمازهایشان را نشسته بخوانند احساس گناه می کنند. وقتی در خیابان راه می روند در مغازه های پوشاک هیچ چیز که اندازه شان باشد، نیست. با نگاهی حسرت بار محو تماشا می شوند و وقتی متوجه می شوند که می بینند همه او را به هم نشان میدهند از نگاهها خسته می شود. با تنی خسته و روحی خسته تر به خانه برمی گردد. اما چاقی گناهی نیست که بتوان کسی را به خاطر آن سرزنش کرد.

من، خود فردی هستم که تجربه ی تلخ چاقی را چشیدم و با کمک و یاری آقای دکتر کرمانی تجربه ی شیرین موفقیت را هم درک کردم با توکل بر خدا و تصمیم قاطعانه و خواستن واقعی، انسان به هر چیز که بخواهد می رسد. روز اول به من گفتند باید بیشتر از نصف وزن خود را کم کنی، آیا می توانی؟ گفتم توکل بر خدا......

بدون یک درصد اراده به کلاس آقای دکتر وارد شدم و با اراده ای آهنین از کلاس خارج شدم.

دو سال و اندی با تشویق اطرافیان، درک موفقیت و از همه مهمتر پشتکار به این گوهر گرانمایه دست یافتم و امیدوارم بتوانم از آن محافظت

رهرو آن نیست گهی تند و گهی خسته رود

رهرو آنست که آهسته و پیوسته رود می خواهم به چاق های سراسر ایران مژده بدهم، پزشکی خلاق، توانا، دلسوز و دیندار میشناسم که قادر است جهنم آنها را به بهشت تبدیل کند. اسم او در لوح زرینی در تاریخ پزشکی ایران خواهد درخشید.

طیبه امیری - رفسنجان