بیمارستان چگونه به وجود آمد؟

اشکال مواظبت از اشخاص ضعیف و بیمار در اجتماع از ازمنۂ قدیم وجود داشته است. ولی فکر بیمارستان در تاریخ زندگی انسان بحث جدیدیست.

مثلا، یو نانیان، هیچ نوع مؤسسات عمومی برای بیماران نداشتند. تعدادی از پزشکان آنها عمل جراحی را در هر جا که میتوانستند بکار خود ادامه دهند، انجام میدادند، ولی آن مکان خیلی کوچک بود و فقط گنجایش یك بیمار را در یکزمان داشت. رومیان، در زمان جنگ، پرستار خانه هایی درست کردند که برای معالجه سربازان مجروح و ناخوش بکار میرفت، بعدا، پر ستارخانه هایی در شهرهای بزرگتر ایجاد شد و با بودجه عمومی کشور اداره میگردید.

میتوان گفت نفوذ رومی ها در تأسیس بیمارستانها نقش مهمی داشت. همینکه مسیحیت رشد کرد، توجه از بیماران وظیفه کلیسا گردید. در قرون وسطی، راهبان و کشیشان اغلب بیمارستانها را بنیان نهادند و زنان راهبه و مردهای دیر نشین پرستاران این بیمارستانها گردیدند.

و رسم زیارت مکانهای مذهبی نیز به پیشرفت بیمارستان کمک کرد. این زیارتها اغلب طولانی بود، و مسافرین شب را میبایست در مهمانخانه های كوچك بین راه بسر برند.

این مهمانخانه ها را ( هسپیتالیا ) یا مهمانخانه مینامیدند که از کلمه لاتین ( هوسپ) به معنی مهمان گرفته شده است و مهمانخانه های مربوط بدیرها، خود را وقف پرستاری و مراقبت از مسافرین بیمار و فرسوده مینمودند. بدین ترتیب بود که نام بیمارستان ارتباط به مواظبت و نگهداری بیماران پیدا کرد. از آنجا که شرایط زندگی در قرون وسطی راحت و بهداشتی نبود، بیمارستانهای آنروزها خیلی از نظم و پاکیزگی دور بود. در حقیقت، در بسیاری از بیمارستانها، یك یا دو مریض و بیشتر را در یك تخت جامیدادند !

در قرون هفدهم، در وضع زندگی عمومی بهبودی حاصل گشت. مردم به این فکر افتادند که این وظیفه دولت است که برای مواظبت از بیماران اقدامی بنماید. ولی تا قرن هیجدهم طول کشید که بیمارستان های عمومی در شهر های بزرگ انگلیس متداول گردند. دیری نگذشت که فکر ایجاد بیمارستان عمومی عمومیت پیدا کرد، و در همه قسمتهای اروپا بیمارستانها تأسیس گردید.

در آمریکای شمالی، اولین بیمارستان توسط (کورتس ) اسپانیایی در مکزیکوسیتی به سال ۱۹۲۶ تأسیس شد. در بین کلنی های انگلیس، اولین بیمارستان توسط کمپانی هند شرقی در جزیره مانهاتان به سال ۱۹۹۳ تأسیس یافت.