موارد استفاده از دستگاه نوسان ساز قلب

چنانچه بعد از اقدامات پزشکی آهنگ قلب طبیعی نشود و تحریکاتی از مرکز عصبی قلب انجام نگیرد، و بیمار دچار ایست قلبی شده باشد، آنوقت از دستگاه نوسان ساز قلب استفاده می شود . به این ترتیب که ابتدا یک الکترود را از راه مری وارد بدن می کنندو الکترود دیگری از راه سرخرگ بازو و یا بالای ران به طرف قلب فرستاده و تحریکاتی به ماهیچه قلب داده می شود . این دستگاه کوچک نوسان ساز که شدت یا ضعف کار آن را می توان تنظیم کرد به ابعاد ۳۷۸۶۵ سانتیمتر است و در کنار بیمار گذاشته می شود. این دستگاه که نوسان ساز قلب بیرونی نامیده می شود، فقط در شرایط ضروری مورد استفاده قرار می گیرد.

چنانچه پس از آزمایشات مختلف تشخیص داده شود که قلب بیمار برای همیشه به چنین دستگاهی نیاز دارد ، آنگاه نوع دیگر آن که دستگاه نوسان ساز قلب درونی نامیده می شود و بمراتب کوچکتر از نوع اول است ، زیر پوست سینه یا شکم بیمار کار گذاشته می شود، که بطور متوسط برای مدت پنج سال متوالی کار می کند و به طور خودکار در هر دقیقه ۹۰ تا ۷۰ بار به ماهیچه قلب یک جریان برقی با ولتاژ مشخص می فرستد. اگر خطر پمپاژ نکردن قلب وجود داشته باشد و نتوان آنرا بوسیله دارو برطرف نمود ، آنگاه برای مدت کوتاهی ازی تلمبه کوچکی که بوسیله یک سوند در قسمت اول شریان های اصلی قلب نصب می شود، کمک گرفته می شود. به این ترتیب ، مقدار قابل توجهی از فشاری که به قلب برای پمپاژ کردن وارد می شود، کاسته می گردد.