پزشک برای ایست قلبی چه می کند

پزشک بلافاصله پس از رسیدن ، اطلاعاتی درباره وضع بیمار کسب کرده و اقدامات خود را بر آن اساس ، تنظیم می کند.

چنانچه ایست قلبی هنوز ادامه داشته باشد، قبل از هر کاری برای به کار انداختن قلب بیمار اقدام می کند. پزشک با گرفتن نوار قلبی متوجه خواهد شد که آیا قلب بیمار ایستاده است یا نه. پزشک به مجرد تشخیص ایست قلبی به وسیله دستگاه مخصوصی که الکترودهای پلاتینی آنرا روی قفسه سینه بیمار می گذارد به او شوک الکتریکی می دهد این شوک باعث تحریک قلب بیمار می شود و در بیشتر موارد ، قلب کار خود را مجددا آغاز می کند که می توان روی مانیتور ثبت نوار قلب مشاهده نمود. همزمان به بیمار داروهای داده می شود که باعث تحریک مرکز خود فرمان قلب می گردند.

تجویز داروهای آرام کننده و ضد درد

اگر تشخیص پزشک آنفارکتوس باشد، ولی بیمار بیهوش نباشد به او ابتدا داروهای ضد درد و آرام کننده داده می شود تا از درد ، رنج نبرد و آرامش بیابد ، زیرا با کاهش درد، از فشار به قلب نیز کاسته می شود، یکی از اقدامات اساسی پزشک در این مرحله حساس ، بر طرف کردن اختلال گردش خون بیمار است، زیرا برای اقدامات بعدی پزشک ، از اهمیت ویژه ای بر خوردار است. برای این کار داروهای مفید بسیاری یافت می شوند که از طرف پزشک تجویز می شود. علاوه بر آن به بیمار در صورتی که فشار خون او زیاد پائین نباشد ، نیتروگلیسیرین داده می شود تا فشار به قلب کم شود و در نتیجه مصرف اکسیژن قلب نیز کاهش یابد. چنانچه عمل پمپاژ قلب دچار اختلال و بی نظمی شده باشد، ممکن است باعث بهم خوردگی گردش خون بیمار شود. در این حال پزشک داروهائی تجویز خواهد کرد تا گردش خون بیمار به حالت طبیعی خود برگردد . سپس کلیه تلاشهای پزشک برای آن است که تنگی و یا گرفتگی عروق کرونر هر چه زودتر بر طرف شود، تا بدینوسیله از وقوع سکته قلبی جلوگیری شود. در صورت تشخیص وجود لخته های خونی ، داروهائی تجویز می شوند که باعث حل شدن لخته های خونی شده و عملا مانع از تنگی و یا گرفتگی عروق کرنر می گردند. این دارو ها در طول ۲۴ ساعت اول ، در یکی از رگ های بدن تزریق می شوند و باعث حل شدن لخته های خونی می گردند.

تا چندین سال پیش این عمل فقط در کلینیک ها و بیمارستان ها انجام می شد، ولی امرزه داروهائی یافت می شوند که حتی در بخش اورژانس پزشکی نیز از آنها استفاده می شود. بهترین زمان برای گرفتن نتیجه مثبت و سریع از این دارو ، در طول ۲ ساعت بعد از ظاهر شدن علائم سکته می باشد. حتی تا ۵ ساعت بعد از وقوع سکته هم می توان از تزریق دارو استفاده کرد، منتهی اگر بیشتر از ۲ساعت طول بکشد به همان نسبت نیز از اثرات فوری دارو کاسته می شود. چنانچه پس از گذشت 6 ساعت از وقوع سکته این دارو تزریق شود، احتمال حل شدن لخته خون بسیار کم است ، به این جهت پزشکان حتی در طول راه بیمارستان در آمبولانس از این روش درمانی استفاده می کنند تا حداکثر نتیجه مثبت گرفته شود. در این ارتباط آمارهای پزشکی نشان داده اند که مصرف این داروها در ۲۴ ساعت اول بعد از وقوع سکته تاثیر بسیار مثبتی در پائین آوردن خطر مرگ بیماران داشته است.