بی اشتهائی عصبی چیست؟

بی میلی به غذا میتواند علل مختلف داشته باشد از جمله وجود بعضی انگلهای بعضی بیماریهای کبدی، سوء تغذیه، کم خونی، ناراحتی هورمنی و بالاخره بی اشتهائی عصبی و روانی که شایع ترین نوع بی اشتهائی است و ذیلا شرح داده میشود.

مرکز غذا خوردن و اشتهای بدن انسان هیپوتالاموس مغز است که ترشحات خود را از طریق هیپوفیز بداخل خون میفرستد اگر این غده از لحاظ هورمنهای تغذیه ای نارسائی داشته باشد یکنوع بی اشتهایی خاصی عارض انسان میشود که با درمانهای داروئی قابل مداوا نیست. بی اشتهائی عصبی در زنان جوان بیشتر مشاهده میگردد و بخصوص در مواقعی که گرفتاریهای فکری آنان زیاد باشد و از همه بیشتر گرفتاری جنسی آنان سبب اختلال در امر تغذیه میگردد گاهی افرادی مشاهده میشوند که از چاقی و پیامدهای آن سخت بیمناکند و برای جلوگیری از ابتلاء به چاقی از خوردن غذا وحشت دارند و همین امر بتدریج آنان را به یک حالت بی اشتهائی روانی مبتلا میسازد و در این حالت غذای کافی به سلولهای بدنشان نرسیده و عواقب آن خطرناکتر از عوامل چاقی خواهد بود عده ای نیز با یک هوس بیهوده برای لاغری و ظرافت اندام اقدام به امساک در غذا میکنند و آنقدر این عمل را ادامه میدهند تا به بی اشتهائی روانی وعصبی مبتلا میگردند گاهی بی اشتهائی روانی و عصبی بصورت یک حالت عصبی و وسواس جلوه گری میکند بطوریکه بیمار را بسر حد مرگ میرساند و زندگی او را بخطر میاندازد.

مداوای بی اشتهایی

برای مداوای بی اشتهایی عصبی و روانی که بسرعت فرد را لاغر میکند. توسل به دارو نتیجه ای ندارد بلکه لازم است برنامه زندگی اینگونه افراد را طوری تنظیم نمود که دارای حرکات جسمی و تفریحی و خنده و شادی و نشاط بوده و از غم و اندوه جدا مانده و در جمع رفقای بشاش و شادی آفرین قرار گیرند و ابتدا از غذاهائی که بیشتر نسبت به آنها اظهار تمایل میکنند شروع نموده تا بتدریج مراکز عصبی تغذیه نیز تحریک و دستگاه گوارش نیز تقویت و ترشح آنزیمهای گوارشی و هورمن های مربوط نیز زیاد و شخص بیمار بحالت طبیعی عودت یابد.