خطر چیزی است که همه ما باید در زندگی خود با آن روبرو شویم ، اما قدردانی از ارزش و تأثیر آن بر زندگی ما همیشه آسان نیست.

من از دوستان رسانه های اجتماعی من در یک نظرسنجی پرسیدم که آیا آنها احساس خطر بودن چیز خوبی است و 100 نفر گفتند بله ، اما من از طرف مشتریان می دانم که این مساوی نیست با 100٪ از مردم هر اقدامی در معرض خطر برای دستیابی به زندگی بیشتر انجام دهند. زندگی که آنها را برآورده می کند.

مشتری را که به یک جلسه مربیگری نیاز داشت ، ببرید تا آنها را به سمت خود اشتغالی برسانند. آنها در ذهن خود می دانستند که با گذشت بیش از 20 سال در اوج کار خود می توانند این کار را انجام دهند. آنها به مربی خود نیاز داشتند تا کسی باشد که چرخهای تمرین را خاموش کرد و گفت "بیایید این کار را انجام دهیم!"

همه ما خطرات لازم را در زندگی نمی پذیریم. چه چیزی باعث می شود خطر بیش از اندازه احساس شود؟ چه عوامل خارجی درک ما از خطر را تغییر می دهند و تفاوت بین خطر خوب و بد چیست؟ چه موقع باید ریسک کنیم؟ و چگونه می توانیم فرق کنیم و قدم برداریم تا خطرات ناشی از زندگی ما را تغییر دهد (برای بهتر)؟

در این مقاله خواهیم دید که یک خطر محاسبه شده چیست و چگونه می توانید یاد بگیرید که از آن استفاده کنید تا به موفقیت نزدیکتر شوید.

محاسبه خطر چیست؟

بگذارید از شما بپرسم:

"آیا می توانید از یک جاده 3 ترافیکی با سرعت زیاد عبور کنید؟" احتمالاً جواب "نه" درست است؟

چه می شود اگر از من بپرسید "آیا شما می توانید 3 خط ترافیک در شب عبور می کنید؟" هنوز هم "نه؟"

اگر گفتم "آیا از 3 خط ترافیکی که عبور عابر پیاده را داشت ، عبور می کردی؟"

ببینید چگونه خطر تغییر می کند؟

ریسک محاسبه شده بدان معنی است که همان جاده با همان اتومبیل ها است ، اما ما از خطری که ما آمادگی آن را نداریم به سمت آن برویم که یک عنصر کنترل و نتایج مورد انتظار را داشته باشد ، برداشته ایم.

آیا اکنون کار خود را ترک می کنید و در یک ساعت کار در گوشه خیابان کار می کنید؟ هیچ البته نه. با این حال ، آیا شما با یک برنامه عملی در یک بازه زمانی مشخص کنار می آیید؟ احتمالاً؟

نکته در مورد خطر محاسبه شده این است که انسان برای مقابله با ادراک یا واقعیت ، احساسات ، احساسات و حتی اعتقادات خود مقابله می کند. و به همین دلیل است که شما ممکن است 100٪ از افراد را ببینید که می گویند "خطر کنید". با این حال ، اگر بیشتر به این سؤال بپردازم ، احتمالاً می توانم حداقل یک مورد را پیدا کنم که تک تک افراد باید ریسک کنند و آنها نکردند.

من دیده ام که افراد قراردادها را خاموش می کنند ، مسافرت را به تأخیر می اندازند ، تأخیر می گویند "بله" به ازدواج ، ترک کار خود را به تاخیر می اندازند و حتی موهایشان را به تاخیر می اندازند زیرا آنها نتوانسته اند خطر را با نتیجه ای که می دانند محاسبه کنند. رضایت بخش باشد
آیا همه ریسک محاسبه می شود؟

در یک درگیری گفتاری ، من یک بار دوباره تصویری را تصویب کردم که قهرمان فیلم برای زندگی عزیز کنار یک کوه آویزان است. هیچ جای دست دیگری بالا نرفته است. آنها نمی توانند به پایین بروند و هیچ راهی برای خروج وجود ندارد ، بدی ها از هر زاویه ای به سمت آنها شلیک می کنند و فکر می کنید "هیچ راهی برای این کار وجود ندارد!" و سپس به طور معجزه آسایی آنها اجازه می دهند تا از زیر هوا فرو روند و در هلیکوپتر فرود می آیند. با یک ضربه جانبی فوق العاده زرق و برق دار فوق العاده باهوش ، به سمت پرواز می رود.

خطر کمی شبیه به آن است.

اولین باری که جیمز باند ، جک ریچر یا لارا کرافت از کار خود رها کردند و به مسیری جدید رفتند ، احتمالاً آنها ترسهای گسترده ای را تجربه می کردند. با این حال ، با غلبه بر آن ترس ، آنها توانستند تعریف جدیدی از آنچه ممکن است ایجاد کنند. مأموریت برای هیچ کاری غیرممکن نیست.

اما چگونه می توانیم بدانیم که ایده خوبی برای پرش و اینکه کی منجر به عذاب قریب الوقوع شود؟

جالب است که به نظر می رسد کودکان مدتی در معرض خطر نابینایی هستند. این بزرگسالان هستند که پشت سر آنها ایستاده و فریاد می زنند: "این کار را نکن ، شما خواهید افتاد و گردن خود را می شکنید!" آیا کودکان جلوی انجام کارهای احمقانه را می گیرند؟ دپارتمانهای A و E در مورد شماره بحث نمی کنند.

اما اگر خطر نکردیم ، هرگز راه رفتن را یاد نخواهیم گرفت. اولین باری که خود را به سمت پاهای خود بالا کشیدید و در آنجا ایستادید و با پوزخندی به بالا و پایین پریدید که می گوید: "ببین چه کاری می توانم انجام دهم" شادی بی نظیری بود ، دفعه بعد که آن را امتحان کردی و تقریباً بینی خود را پاک نکرد. بیشتر والدین داستانی از چگونگی کودک خود را قلب خود را با وحشت مطلق جهش می کنند ، زیرا آنها کاری احمقانه انجام داده اند ، اما خطر این است که ما باید محدودیت های خود را آزمایش کنیم و یا همه ما هنوز در سالن های کودک نشسته ایم و قادر به رسیدن به اسباب بازی های جالب نیستیم.

دلیل دستیابی برخی افراد به موارد عالی این است که آنها برای تست محدودیت های خطر خود آماده هستند.