خصوصیات گیاه انجدان

Levisticum officinale syn: Ligusticum levisticum (Umbelliferae) LOVAGE

خصوصیات گیاه شناسی:

گیاهی است دایمی که تا ارتفاع ۲ متر رشد می کند. دارای برگهای مرکب دندانه دار براق، گلهای زرد مایل به سبز و بذرهای تخم مرغی شکل ریز می باشد.

زیستگاه و نحوه کاشت:

انجدان در اروپای جنوبی و آسیای جنوب شرقی یافت می شود. این گیاه در شیب کوههای آفتابی رشد و نمو می کند. برگهای گیاه در بهار یا ابتدای تابستان و بذور در اواخر تابستان و ریشه در پاییز جمع آوری می شوند.

قسمت های مورد استفاده:

ریشه، بذر، برگ

 ترکیبات شیمیایی:

انجدان حاوی اسانس (حدود ۷۰٪ فتالیدها ، کومارین ها (شامل برگا پتن، پسورالن ، آمبليفرون)، اسیدهای گیاهی، بتاسیتو استرول ، رزین ها و گم ها می باشد. فتالیدها مسکن و ضد اضطراب می باشند.

تاریخچه و مصارف سنتی گیاه:

هربالیست ایرلندی KEogh در سال ۱۷۳۵ گزارش نمود که انجدان بر طرف کننده نفخ معده و تحریک کننده ترشح اسیدهای هاضمه، تحریک کننده پیشاب و عادت ماهیانه، شفاف کننده دید و بر طرف کننده خالها و لکه ها و قرمزی صورت می باشد.

خواص مهم دارویی و مصارف گیاه:

انجدان دارای طبیعت گرم و تونیک سیستم هاضمه و تنفس است. انجدان درمان کننده سوء هاضمه، بی اشتهایی، قولنج و باد و برونشیت است. این گیاه مدر قوی و ضد باکتری است و معمولا برای ناراحتی های سیستم ادراری مصرف می شود، همچنین باعث تسریع عادت ماهیانه و بر طرف کردن درد قاعدگی می شود. طبیعت گرم آن اصلاح کننده فقر گردش خون می باشد.

گونه های مرتبط:

گونه Ligusticum chuanxiong چینی اصولا به منظور اصلاح فقدان عادت ماهیانه و درد قاعدگی استفاده می شود.

احتیاط لازم: ضمن آبستنی نباید مصرف گردد.