دخمه چیست؟

دخمه ها مقبرهای زیر زمینی بودند در نزدیکی شهر روم که مسیحیان اولیه را در آن دفن میکرده اند. این مقبره ها را در صخره های نرم واقع در اماکن مقدسی که شهر روم را احاطه کرده بود، میکندند. وقتیکه نرون امپراطور روم زجر و آزار مسیحیان را آغاز کرد، آنها برای پرستش و عبادت در مقابر جمع میشدند. این علت که هر کس در ناحیه قبرستان از گزند حمله در امان بود. بعدا در اواسط قرن سوم حتی این نواحی هم دیگر امن نبود مسیحی ها هم راههای عادی را بستند و راههای مخفی برای ورود با نجاساختند. راهروهای طویلی در زیر زمین حفر کردند. گفته شده است که اگر طول این راهروها را در مقبره ها بخط مستقیم قرار میدادند از طول شبه جزیره ایتالیا بیشتر میشده است ! وقتیکه شکنجه و اذیت مسیحیان در زمان امپراطور کنستانتین خاتمه یافت، این سردابها بوسیله خیلی از زائرین مورد بازدید قرار گرفت. وقتی قبایل گوت در سال ۹۱۰ پس از میلاد روم را فتح کردند، درهای ورودی این سردابها را برای محافظت از آنها پر کردند به این جهت در قرن دوازدهم وجود سردابها فراموش شد. این مقبرهها چنان از انظار مخفی شده بود که فقط در سال ۱۰۷۸ بطور تصادفی یکی از آنها کشف گردید.  راهروها در این سردابها معمولا مستقیم بوده و از 10 تا ۱۳ پا عمق داشتند. آنها را باندازهای پهن میکندند که برای عبور دو نفر نوئل کن، یکی در پشت دیگری، با یك تابوت کافی باشد.

 پله هایی که انسان را پایین میرساند تا 40 پا بزیر زمین میرفت و در ته سرداب راهروها را بشعبات مختلفی تقسیم میکردند. بعضی از سردابها دارای دوسطح یا بیشتر هستند. سردابه (سنت سباستیان) دارای چهارسطح است. دیواره - های دخمه ها را برای جادادن اجساد میکندند. در ابتدا، جلوی آنها را با آجر، یا سنگ میگرفتند. بسیاری از این دیوارها امروز از میان رفته اند، و به این جهت سیاحانی که برای دیدن آنها میروند بایستی از میان دوردیف اسكلت عبور نمایند.