مراسم ازدواج چگونه شروع شد؟

رسم ازدواج به تاریخ اولیه زندگی انسان بر میگردد و از سه مرحله گذشته است. اولین مرحله آن ازدواج بوسیله اسارت بود. انسانهای اولیه بسادگی زنانی را که به‌عنوان همسری میخواستند میدزدیدند. سپس ازدواج قراردادی یا خریداری بوجود آمد. عروس را مرد میخرید. بالاخره ازدواج، با عشق دو طرفه شروع شد.

ولی حتی امروزه نیز ازدواجهایی از نوع ازدواجهای دوگانه که اشاره شد داریم. دست به دست دادن عروس یادگار زمانیست که عروس فی الواقع فروخته میشد. (ساقدوش) داماد بازمانده رسمی قدیمی است که جنگجویی مسلح برفیق خود در قبیله انسان اولیه، كمك میکرد تا عروس خود را برباید و با خویش ببرد. ماه عسل نیز منحصرا یادگار هنگامی است که داما د مجبور بود عروس ربوده شده خود را آنقدر پنهان سازد تا خویشاوندانش از جستجوی او خسته شوند !

امروزه ما ازدواج میکنیم بدون اینکه متوجه باشیم که همان آیین و مراسم قدیمی عروسی را بکار میبریم. مثلا کابین یا صداق همانست که وقت عروسی در بین آنگلوساکسونها مرسوم بوده و عبارت بوده از پول، اسب، یارمه که داماد آن را به‌عنوان وجه الضمان خرید عروس به پدر عروس میداد. البته، وقتی برسوم ازدواج بنگریم، بسیاری از آنها را میتوان دنبال کرد تا بمعانی قدیم آنها که فراموش شده است رسید. به‌عنوان مثال، یك چیز آبی که عروس بایستی بپوشد از قوم اسراییل گرفته شده است. در آنزمان به عروسها گفته میشد که در روی لباس خود نواری آبی رنگ نصب کنند چون رنگ آبی، علامت خلوص عشق و وفاداری بود.

وقتی میپرسیم، چه کسی این زن را به این مرد داد؟ در حقیقت به زمانی برمیگردیم که عروس خریداری میشد. همچنین رسم همراهی (ینگه) باعروس مربوط به زمان رومی ها میشود که بایستی ده نفر شاهد در مراسم جشن ازدواج شرکت کنند.

چرا تعقیب کالسکه عروس و داماد را رد و بدل مینمایند ؟

این نشان دهنده آن بود که اختیار و قدرت ردو بدل گشته است. بنابراین مبادله کفش علامت اینستکه پس از این همسر بیش از پدر حق واختیار درباره زن دارد. این رسم نه فقط در اغلب نقاط دنیا دیده شده است، بلکه مربوط به زمانهای خیلی قدیم نیز میشود.

چرا در برخی از کشورها برنج روی عروس و داماد می افشانند؟ و جشن ازدواج هم مثل سایر وقایع مهم زندگی، پراز نشانه و علامت است. و این علامت آنستکه ما اعمال معینی را صرفا بمنظور بیان چیزیکه آرزو داریم انجام میدهیم. بجای آنکه خود آن آرزوها را اجرا کنیم. بکار بردن برنج نیز یکی از این علامت هاست. در طول قرنها، پاشیدن برنج نقشی در مراسم و جشن های ازدواج داشته است.

در میان برخی از قبایل اولیه برنج خوردن مرد وزن با هم رسمی بود که مردم به اینوسیله برای ازدواج خواستگاری می کردند. این کار شاید به ایندلیل بوده است که غذا خوردن باهم نشانه زندگی کردن مشترك باهم بود و برنج هم غذای محلی آن سرزمین بوده است. در میان اقوام دیگر، عروس و داماد ابتدا با هم برنج میخوردند تا ازدواج کنند، وسپس برنج را روی آنها می پاشیدند. در برخی موارد، برنج در مراسم عروسی برای بهم نزدیک کردن عروس و داماد بکار میرفت، بلکه آن را برای محافظت زوجین در برابر ارواح شیطانی بکار میبردند. این مردم عقیده داشتند که همیشه ارواح خبیثه در ازدواج ها ظاهر میگردند و خانواده عروس با ریختن برنج به‌دنبال عروس و داماد آنان را تغذیه میکردند تا از صدمه رساندن بزوجین صرفنظر کنند.

ولی در نظر اغلب مردمان قدیم، برنج علامت پرباری بود، ورسم ریختن برنج نشانه ایست که به عروس و داماد بگویند :

( کودکان زیادی بیاورید و به چیزهای خوب در زندگانی مشترك ایمن برایتان فراهم بشود ).