کره را چه کسی کشف کرد؟

کره (روغن) یکی از قدیمی ترین مواد غذایی شناخته شده برای انسان میباشد و یکی از موادیست که در جهان مورد استفاده بسیار زیادی دارد. با اینحال کاملا عجیب است که در ازمنہ قدیم کره (روغن) را بصورت خوراکی در بسیاری از نقاط دنیا بکار نمیبردند.

هندوها در مراسم عبادت خود روغن را به‌عنوان هدیه تقدیم میکرده اند. یونانی ها و رومی ها روغن نمیخوردند، ولی آن را به‌عنوان مرهم در مورد ضایعات پوستی بکار میبردند. آنان معتقد بودند که دوده روغن سوخته یا سورمه برای چشم درد، خوبست. رومی ها هم آن را برای چرب کردن پوست و مو بکار میبرده اند. و در اسپانیا تا سیصد سال قبل، روغن را فقط در داروخانه ها میشد پیدا

کرد، اگر هم بعضی ها در زمان قدیم آن را میخوردند، فقط تعداد کمی از مردم به این کار عادت داشتند و هیچگاه بصورت تازه خورده نمیشد، بلکه آن را بصورت مذاب نگاه میداشتند و مردمی یافت میشدند که برای روغنی که بیش از صدسال نگاه داشته شده بود ارزش زیادی قائل بودند.

ظاهرة استفادة غذایی از کره (روغن) در تمام اروپا توسط اسکاندیناوی ها متداول گشته است. امروزه، البته روغن غذای بسیار مهمی میباشد. : کره که از شیر گرفته میشود، غذای پر انرژی است و خیلی زودو با سانی هضم میشود و کیفیت ماندگار دارد، به این معنی که در معده آنقدر میماند تا انرژی مورد لزوم را در مرحله فعالیت بین غذاها تولید کند. کره سازی، از شیر گاو شروع شده، زیرا معمولا در شیر پاره ای نقاط که احشام آن خوب تغذیه می شوند چربی زیادی وجود دارد. پس از بدست آمدن شیر، خامه آن را جدا میسازند، سپس خامه را با قرار دادن آن در درجه حرارت اطاق ترش میکنند. بر اثر این ترش شدن طعم خاصی گرفته و ساختن که را آسانتر میسازد. خامه را پاستوریزه میکنند تا تمام باکتری ها و میکربهای آن کشته شود، بنابراین کیفیت ماندگاری کره بهتر میگردد.

زدن کره برای جمع آوری گلبولهای چربی شیر انجام میگیرد و معمولا کرۂ شیر را به این طریق میگیرند. کره شیر قسمت بدون چربی خامه است و آن را در ظرف کره سازی با آب مخلوط میکنند تا تمام مواد کره شیر را بگیرد و پس از آنکه آب آن گرفته شد، کره بدست می آید. کره را از میان غلطکهایی عبور داده آن را تبدیل به کره صاف و خالصی مینمایند که دارای بو و مزه یکنواخت است. آنگاه کره برای بسته بندی و ارسال به بازار آماده است.