تلوزیون چگونه اختراع شد؟

تلویزیون اصول علمی نهفته در فناوری، منجر به اختراع تلویزیون شد. گرچه این امر، به دست یک مهندس برق بریتانیایی به نام «جان لاگی برد» بنیان نهاده شد؛ اما محصول تلاش دانشمندان زیادی مانند جورج كری و کمپ ول بود. نخستین دستگاه های (گیرنده تلویزیون برای استفاده عمومی، در سال ۱۹۳۹ م. در انگلستان و در سال ۱۹۳۸ م. در ایالات متحده ساخته شد. بعد از جنگ جهانی دوم، پیشرفت های فنی و رفاه، به افزایش تقاضا برای این دستگاه ها انجامید. در ایالات متحده، ابتدا شش ایستگاه تلویزیونی راه اندازی شد که هریک روزانه فقط چند ساعت برنامه پخش می کردند. تلویزیون در سال ۱۹۶۸ م. و در ۲۱ شهر بزرگ دنیا ۳۶ ایستگاه تمام وقت برنامه پخش می کردند و حدود یک میلیون از آن دستگاه فروخته شد. در اواخر دهه ۱۹۵۰ م. شبکه های تلویزیون ملی در بیشتر کشورهای صنعتی راه اندازی شد؛ همچنین تلویزیون های رنگی در سال ۱۹۵۳ م. به بازار آمد. تلویزیون در سال ۱۹۰۸ م. (۱۳۳۷ هش) وارد ایران شد. هنگامی که قرن بیستم به پایان خود نزدیک شد، تلویزیون با پیدایش تلویزیون دیجیتال وارد کهکشان دیجیتال شد و این تلویزیون با فرمت دیجیتال (مبتنی بر رایانه برنامه پخش می کند.

با رشد گسترده تلویزیون کابلی در دهه ۱۹۶۰ و سپس خدمات ماهواره پخش مستقیم (دی بی اس) در دهه ۱۹۹۰، کانال های جدید بسیار و انواع برنامه ها در دسترس مردم سراسر دنیا قرار گرفت. در نتیجه، ا بحث درباره تاثیر تلویزیون بر کودکان، فرهنگ جهان، سیاست و زندگی اجتماعی معمول و فراگیر شده است.

از یک سو، منتقدان می گویند تلویزیون جریانی مستمر از ایده های ساده شده و تصاویر احساسی را برای بینندگان ناآگاه فراهم می کند که به شکلی منفی بر سیاست و الگوهای رأیدهی تأثیر می گذارد، فرهنگ های محلی را به نفع فرهنگ حواس پرتی بی بو و خاصیت «متمایل به هالیوود» نابود می سازد و منفعل بودن را در مردم تشویق می کند. از سوی دیگر، مدافعان تلویزیون معتقدند تلویزیون برنامه های فرهنگی و آموزشی را با کیفیت بسیار بالا برای مردم فراهم می کند و منبع اصلی اخبار محلی، ملی و بین المللی برای بسیاری از شهروندان امروزی است که در صورت نبودن آن، ناآگاه باقی می ماندند. به یقین نمی توان این حقیقت را نادیده گرفت که تلویزیون به اختراعی فناورانه تبدیل شده که دهکده جهانی مک لوهان را تحقق بخشیده است.