آیا عوامل خطرزا همیشه باعث سکته قلبی می شوند؟

تعدادی بر این عقیده اند که هر فردی با داشتن عوامل خطر زاهم الزاما دچار سکته قلبی نمی شود، چنانکه افرادی هم هستند که مبتلا به این عوامل نبوده ، ولی مع الوصف دچار سکته قلبی شده و یا می شوند.

 به عنوان مثال اشاره نموده اند به وینستون چرچیل نخست وزیر متوفی انگلستان وفيكس به عنوان پدر ورزش (( جوکینگ )) چرچیل در سن ۸۰ سالگی در مقابل سئوال مخبرین که شما چگونه در سن ۸۰ سالگی تا این حد از سلامت کامل برخوردارید؟

جواب داد : (( به علت کشیدن سیگار و ورزش نکردن ))

از طرف دیگرفیکس با وجود انجام مرتب حركات مختلف ورزشی و دویدن ، در سن ۵۳ سالگی بعلت سکته ناگهانی درگذشت. در مقابل این دو واقعیت این سئوال پیش می آید که چگونه می توان این دو نمونه روشن را با نظریه پزشکی درباره عوامل خطرزای سكته ) که سالیان درازی است ، بر اساس تحقیقات و آزمایشات متعدد به اثبات رسیده است توجیه کرد؟ در پاسخ این سئوال می توان گفت که در هر قانونی استثناء هم وجود دارد . بویژه در بین افرادی که شرایط فیزیولوژیکی، نوع شغل و تغذیه آنان با یکدیگر کاملا متفاوت است ، استثناء هم یافت می شود از طرف دیگر می توان به نتایج بدست آمده از آزمایشات پزشکی که سالیان درازی در ارتباط با عوامل خطرزای سکته قلبی ، انجام گرفته اند اشاره نمود. ولی با وجود آن ، هیچگاه نمی توان این نتایج بدست آمده را صددر صد برای تمام افراد یکسان دانست و معتقد بود که برای همه اصدق می کنند، زیرا خصوصیات جسمانی ، فیزیولوژیکی ، ساخت شخصیت و چگونگی واکنش در مقابل مشکلات زندگی ، نحوه برخورد با بیماری و بخصوص ویژه گیهای ارثی و یا عادات اکتسابی افراد در طول زندگی هم دارای اهمیت ویژه ای می باشند ، که نمی توان آنها را نادیده گرفت. علاوه کی و یا انسداد عروق کرونر ويا سكته ، می توانند ناشی از عوامل دیگری باشند ، نظیر بر آن گرفتگی و یا انسداد عروق کرو چگونگی تبدیل مواد سوخت و ساز در بدن آنها و یا ویژه گیهای عصبی و هورمونی . ولی با وجود آن نمی توان تاثیر عوامل خطر زای سکته قلبی را که طبق تحقیقات انجام گرفته و به اثبات رسیده اند ، نادیده گرفت . بخصوص آنکه تعداد عوامل خطرزا ( وجود یک یا دو و یا هر سه عامل همزمان ) مدت زمان و چگونگی پیشرفت آنها در بدن انسان ، در ارتباط با سکته قلبی ، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.