خصوصیات گیاه مانیوک

Manihot esculenta (Euphorbiaceae) MANIOC, CASSAVA

خصوصیات گیاه شناسی:

درختچه ای است که تا ارتفاع ۲ متر رشد می کند. دارای ریشه های گوشتی ساقه های چوبی، برگهای پنجه ای شکل بزرگ و گلهای سبز رنگ است.

زیستگاه و نحوه کاشت:

مانیوک بومی مناطق گرمسیری آمریکای جنوبی و مرکزی می باشد و عمدتا در برزیل و مناطق شرق آند رشد می کند.

واریته های شیرین و تلخ مانیوک به عنوان یک محصول تغذیه ای در مناطق گرمسیری اطراف دنیا کشت می شود. ریشه گیاه را ۸ تا ۲۴ ماه پس از کاشت از زمین بیرون می آورند.

قسمت های مورد استفاده:

ریشه

ترکیبات شیمیایی:

مانیوک حاوی گلیکوزیدهای سیانوژنیک

تاریخچه و مصارف سنتی گیاه:

مانيوک تلخ دارای میزان زیادی گلیکوزیدهای سمی می باشد و باید به طور دقيق قبل از خوردن خیسانده و پخته شود. مانیوک شیرین بدون پروسه فوق قابل تغذیه می باشد. Tapioca نام محلی برزیلی برای ریشه فرآوری شده آن است که به کار می رود.

خواص مهم دارویی و مصارف گیاه:

ریشه مانیوک به آسانی قابل هضم بوده و تغذیه آن برای دوره نقاهت بیماری اگر میزان کمی پروتئین لازم باشد مناسب است. واريته تلخ گیاه ممکن است برای درمان جرب، اسهال و اسهال خونی مصرف شود. آرد مانیوک می تواند برای کمک به خشک کردن پوست مترشح و لزج استفاده گردد. در چین ضماد ساخته شده از مانیوک، آرد گندم و زنجبیل برای بیرون کشیدن چرک همراه عفونت در زیر پوست استفاده می شود.

احتیاط لازم: مانیوک تلخ خام سمی است و باعث مرگ و میر زیادی شده است. ریشه گیاه باید قبل از خوردن دقیقا خیسانده و پخته شود.