خصوصیات گیاه لاریکس

Larix decidua syn.L.europaea (pinaceae) LARCH

خصوصیات گیاه شناسی:

لاریکس از مخروطیان خزان کننده است که تا ارتفاع ۵۰ متر رشد می کند. دارای برگهای مجتمع سوزنی شکل، گلهای نر و ماده و مخروط های قهوه ایی روشن کوچک می باشد.

زیستگاه و نحوه کاشت:

گیاه بومی آلپ و کوهستان های carpathian اروپای شرقی است. لاریکس تا ارتفاع ۲۰۰۰ متر رشد می کند و به طور وسیعی برای تهیه الوارکشت می شود. رزین این گیاه در فصل پاییز استحصال و پوست آن وقتی گیاه قطع گردید جمع آوری می شود.

قسمت های مورد استفاده:

پوست داخلی، رزین

ترکیبات شیمیایی:

لاریکس حاوی لیگانانها، رزین ها و اسانس (اساسا آلفا و بتا پینن و لیمونن) است.

تاریخچه و مصارف سنتی گیاه:

لاریکس در سال ۱۶۳۹ به بریتانیا معرفی شد و این گیاه از اوایل قرن نوزدهم کشت می شود.

خواص مهم دارویی و مصارف گیاه:

لاریکس دارای خاصیت قابض، مدر و آنتی سپتیک است. پوست گیاه برای درمان عفونت های مجاری و لوله های ادراری مانند سوزاک و ورم مثانه و ناراحتی های تنفسی شامل برونشیت مصرف می شود. رزین آن برای درمان زخمها به کار می رود. جوشانده پوست گیاه برای آرام کردن اگزما و پسوریازیس استفاده می گردد.

احتیاط لازم: کسانی که ناراحتی کلیوی دارند نباید آن را مصرف کنند.