چرا در عزاداری لباس سیاه می پوشند؟

ما فکر میکنیم نحوه زندگی ما منحصر بفرد است، و هنگامیکه متوجه تمدن های دیگر میشویم، اغلب تکان میخوریم، یا حداقل متعجب میشویم. طبعا در هنگام عزاداری اشخاص لباس سیاه در بر میکنیم، مگر چیز دیگری هم میشود پوشید ؟

 در ژاپن و چین هنگام عزاداری سراپا لباس سفید میپوشند؟

 و در بعضی از قسمتهای افریقا، بومی ها رنگ های قرمز بدن خود میمالندکه اینهم علامت عزاداری آنهاست.

دلیل آنکه ما سیاه میپوشیم بزبان ساده اینستکه برطبق رسوم، این بهترین راه برای بیان غم و غصه است. وقتی مردم را در لباس سیاه عزاداری می بینیم، آنها غمزده و غصه دار به نظر میآیند، و این برای ما طبیعی است که لباس سیاه رنگ مخصوص عزاداری است.

ولی آیا تا به حال هیچ فکر کرده اید که چرا لباس عزاداری در بر میکنیم؟ بدیهی است امروزه آن را علامت محبت و احترام نسبت بشخص مرده میدانیم. ولی محققین در هنگام تحقیق درباره فلسفه این لباس چون باغاز کار برگشته اند، با جوابهای جالب توجهی برخورد نموده اند. وقتی لباس عزاداری می پوشیم، معمولا با لباسهای روزمره ما فرق دارد. بعبارت دیگر، لباس مبدلی خواهد بود. بعضی از مردم تصور میکنند که انسانهای قدیم این لباس مبدل را برای این بتن میکرده اند که میترسیدند روحی که موجب مرگ شده است دو مرتبه برگردد و آنها را پیدا کند!

امروز این فکر در نظر ما بسیار بعید به نظر میرسد، و تصور نمیکنیم مردمی با این طرز فکر در جهان بوده اند و حتی امروز هم وجود داشته باشند. در میان قبایل بدوی در بسیاری از نقاط مختلف دنیا، همینکه شخصی میمرد، بیوه او و تمام خویشاوندانش انواع لباسهای مبدل بتن میکردند. بعضی اوقات بدن خود گل میمالیدند و پوششی از علف بتن میکردند. در قبایل دیگر، زنان تمام بدن خود را با چادری میپوشاندند. بنابراین امکان دارد که پوشیدن لباس سیاه در عزاداری مربوط بزمانی شود که از روح میترسیدند یا خودرا از آن پنهان میکردند !

لباسهای دیگری برای عزاداری هست که باز مربوط به این ترس از روح میشود. به‌عنوان مثال، عزاداری دوره انزوا و تنهایی است، به این معنی که ما خود را برای مدتی از فعالیت های عادی زندگی بکنار میکشیم. نمونه های بیشماری از مردم اولیه و قدیمی وجود دارند که وقتی یکی از منسوبین آنها فوت میکرد خود را از زندگی اجتماعی بکنار میکشیدند. در بعضی از حالات، بیوه بقیه زندگی خود را در عزلت و انزوا بسر میبرد. و تمام اینها بواسطه ترسی بود که از آلودگی سایر مردم با روح مرده وجود داشت !