چه کسی کفش را اختراع کرد؟

انسان اولیه وقتی مجبور بود راه خود را در میان تخته سنگها بپیماید، ناگزیر احتیاج به محافظت پاهای خود از برخورد با سنگ ها داشت. به اینجهت اولین کفش ها احتمالا بصورت صندل و با استفاده از باریکه های حصیر و تسمه یا حتی تکه های صاف چوبی ساخته میشد.

این صندل را به کف پا با تسمه ها بسته و تسمه را دور قوزك پا گره میزده اند البته در نواحی سردتر، این صندلها از پاها بقدر کافی نمیتوانست محافظت کند و به اینجهت مواد بیشتری بان اضافه گردید تا بتدریج صندلها تبدیل به کفش شدند.

در بین اولین مردم متمدن که کفش ساخته اند مصریان را میتوان نام برد. آنها تکه های چرم یا پاپیروس راکه بتوسط دو بند به پا بسته میشد بکار میبردند. برای حفاظت پنجه های پا جلو صندلها را به‌طرف بالا میگرداندند. رومی ها یکقدم از اینهم جلوتر رفتند و نوعی کفش ساختند به اسم (کالسیوس) این کفش ها در دو طرف خود درز داشتند و بندها در جلو گره میخوردند. انواع مختلفی کالسیوس وجود داشت که طبقات مختلف اجتماع آنها را بپا میکردند.

در بعضی از نواحی سردسیر زمین مردم بطور انفرادی نوعی کفش برای خود میساختند. یکی از آنها بطور مثال کیسه ای بود که آن را از علف پر میکردند و بدور پا می بستند، بتدریج همین پاپوش های اولیه تبدیل به کفشهای اسکیموها و سرخپوستان گردید. اما کفشهای امروزی را میتوان مربوط بزمان جنگهای صلیبی دانست، بدین معنی که مجاهدین صلیبی چون برای زیارت اماکن مقدس ناچار از رهسپاری طولانی بودند و احتیاج به محافظت پاهای خود داشتند به اینجهت لازم بود کفشی بسازند که مدت طولانی دوام بیاورد. در نتیجه همین احتیاج بعدها کفش های چرمی زیبایی در ایتالیا، فرانسه و انگلستان تهیه شد.

کفش، همیشه دستخوش مد بوده است. به‌عنوان مثال، در زمان جیمز اول پادشاه انگلستان کفشهای پاشنه بلند با چرم خیلی نرم در جامعه مدبود. این نوع کفش باعث اشكال در راه رفتن میشد، ولی مردم در پوشیدن آن اصرار میورزیدند. زمانی، قبل از ظاهر شدن کفش های پاشنه بلند کفش های نوك تیز مد بود. کفشها خیلی باریك بود و پنجه ها، پنج، شش سانتیمتر طول داشتند و بنقطه ای تیز ختم میگشتند. کفش سازی در سال ۱۹۲۹ در آمریکا معمول گردید،در وقتیکه (توماس بیرد) کنتراتی بست که برای کلنی و مهاجرین کفش درست نماید.