درمان خروسک لارنژیت حاد در طب سنتی

وجه تسمیه این مرض این است که اطفال مبتلا باین مرض هنگام سرفه زدن تقریبا صدایی شبیه به صدای خروس در میآورند.

التهاب شديد حنجره در اثر عواملی از قبیل غلبه خشکی و حرارت شدید بر حنجره و یا عوامل میکربی و یا ویروسی سبب تورم مخاط حنجره شده که با سرخی و التهاب همراه است. این بیماری گاهی بتنهائی عارض میشود و گاهی نیز همراه با ناراحتیهای مخاط بینی و حلق و یا ریه ها میباشد. گاهی با آنفلوآنزا یا سرخک ظهور میکند. گاهی این بیماری در اثر مصرف بعضی مواد غذائی گرم و خشک مانند: سیر، فلفل، دارچین، خرما، پسته و غیره و گاهی نیز در اثر بوئیدن بعضی مواد محرک عارض میگردد. گاهی در اثر برخورد سرمای شدید یا برخورد هوای زیاد گرم و خشک عارض میشود.

علائم این بیماری عبارتند از گرفتگی صدا، تنگی نفس، سرفه های خروسکی که گاهی هم با درد همراه است. . لازم به ذکر است که اطفال بیشتر از افراد بالغ باین بیماری مبتلا میگردند و بعضی افراد آمادگی بیشتری برای ابتلای باین مرض دارند.

درمان بیماری خروسک در طب سنتی

جهت درمان این بیماری لازم است او صحبت کردن بیمار به حداقل برسد در ثانی چنانچه بیمار معتاد به سیگار است باید فورا کشیدن سیگار را کنار بگذارد بیمار را در محلی که بخار آب یا بخور داروهای سرد مزاج مانند بخار گل بنفشه یا گل نیلوفر آبی در حال جوشیدن است نگهدارند. باید بمحض ظهور این مرض چند عدد سفیده تخم مرغ را که مختصری نشاسته در آن ریخته اند خوب بزنند تا متلاشی شود و بتدریج و مرتب به بیمار بخورانند و اگر لیموی شیرین در اختیار باشد باید فورا مقداری آب لیموی شیرین باو داده شود و از نظر داروئی مقداری بارهنگ و اسفرزه و صمغ عربی و شکر تیغال از هر کدام پنج گرم را دم کرده و به بیمار بخورانند اگر طفل باشد باید کم کم باو داده شود تا از او رفع التهاب شود. غذای بیمار باید مواد سرد و تر باشد مانند اسفناج پخته با ماست شیرین، هندوانه، برگه شفتالوی خیس کرده. اگر خروسک شدید باشد باید ضمن انجام امور فوق در اطراف حنجره بیمار مخلوطی از کافور و گل ارمنی و آب گشنیز ضماد کنند.

با انجام دستورات فوق حدود نودونه درصد از افراد خروسکی مداوا خواهند شد. اما چنانچه بایک درصد دیگر مواجه شویم لازم است ضمن اجرای دستورات فوق که بیماری را بسرعت تخفیف میدهد بیمار را به فوریتهای پزشکی برسانند.

گاهی التهاب حنجره بصورت مزمن در میآید یا به بیماری دیگر مبدل میگردد که اگر بیمار تب کند به ذات الریه مبتلا شده و اگر تب نداشته باشد بر حسب علائم ناراحتی میتوان نسبت به مداوای آن اقدام نمود.