شاخه

اختلال بیش فعالی با توجه به اختلال توجه بزرگسالان (ADHD)

اختلال بیش فعالی کمبود توجه نوعی از بیماری رفتاری است که منجر به علائم پریشانی، تکانشگری و / یا بیش فعالی می شود.
در حالی که هیچ علتی برای ADHD وجود ندارد، عوامل خطر زیستی و اجتماعی وجود دارد که می تواند احتمال ایجاد یک فرد را افزایش دهد.
ADHD از 2 تا 6 درصد بزرگسالان، که در مردان و زنان به میزان مساوی قرار دارد، تأثیر می گذارد.

بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است کمی بیش از حد بیش از حد نشان دهند، اما برای کسانی که انجام می دهند، علائم بیش فعالی، تکانشی و بی توجهی ممکن است علائم بسیار مشابه در کودکان و نوجوانان باشد.
سه نوع ADHD وجود دارد: ارائه غالبا بی توجه، ارائه بیش از حد / تحریک پذیری و ترکیب (عدم توجه، بیش فعالی / تحریک).
برای ارزیابی یک فرد برای ADHD، یک ارائه کننده مراقبت های بهداشتی از وجود شرایط پزشکی می پرسد و یا برای انجام معاینه فیزیکی مراجعه می کند. آزمایشات آزمایشگاهی انجام شده است و افراد برای ADHD و سایر مشکلات روحی روانی نمایش داده می شوند.

درمان های روانشناختی برای ADHD در بزرگسالان شامل آموزش در مورد اختلال، بخشی از یک گروه پشتیبانی ADHD و آموزش مهارت های مختلف است.
بزرگسالان مبتلا به ADHD اغلب داروهای محرک طولانی مدت را تجویز می کنند و همچنین ممکن است از داروهای غیر مغزی استفاده کنند.
درمان های خانگی مانند محدودیت های غذایی و مکمل های ویتامین برای ADHD در بزرگسالان مطالعات کمی در مورد اثربخشی آن ها دارند. پیش آگهی افراد مبتلا به ADHD معمولا تحت تاثیر شدت علائم، سطح هوش انسانی، وجود مسائل خانوادگی و اینکه آیا او یا سایر شرایط بهداشت روانی را دارد یا خیر.

اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) چیست؟

اختلال بیش فعالی کمبود توجه، اغلب به نام ADHD یا ADD (اختلال کمبود توجه)، یک وضعیت رفتاری است که با علائم پریشانی، تکانشگری و / یا بیش فعالی مشخص می شود. این اختلال اغلب منجر به یک مرد یا زن با مشکلات ارتباطی و همچنین مشکل در انجام کارها در محل کار یا در جامعه است.

علل و عوامل خطر ADHD بالغ چیست؟

در حالی که علت خاصی برای ADHD وجود ندارد، تعدادی از عوامل خطر زیستی و اجتماعی وجود دارد که می تواند احتمال ابتلای فرد به بیماری را افزایش دهد. کودکان مبتلا به ADHD به احتمال زیاد به نوجوانان و بزرگسالان مبتلا به این بیماری بیشتر می شوند. مطالعات تصویربرداری مغز نشان می دهد که صفات مغز افراد مبتلا به ADHD شامل تمایل به کوچکتر شدن، ارتباط کمتر بین مناطق خاص مغز و مقررات کمتر از دوپامین نورو شیمیایی در مقایسه با افرادی است که اختلال نداشته اند .

علاوه بر فاکتورهای خطر دیگر مسائل عصب روانشناختی، عوامل پیش از زایمان که احتمال ابتلا به ADHD را افزایش می دهند، عبارتند از استرس مادر، سیگار کشیدن در دوران بارداری، نارضایتی و وزن کم هنگام تولد، و همچنین یک عامل استرس زای زندگی در فرد مبتلا به ADHD. مردان و داشتن سابقه خانوادگی این اختلال باعث افزایش احتمال ابتلای فرد به ADHD می شود. درآمد کم خانواده و دستاوردهای آموزشی پایین برای یک پدر، عوامل خطر اجتماعی برای توسعه ADHD هستند.

ترجمه : شاخه