شاخه

تاریخچه ایدز چیست؟

تحقیقات دقیق به دانشمندان کمک کرده است تا از کجا آمده اند. مطالعات نشان داده اند که ابتلا به اچ آی وی در آفریقا آغاز می شود. این در ابتدای قرن بیستم از افراد غیر انسانی به افرادی که از ابتدای قرن بیستم استفاده میکردند، احتمالا هنگامی که انسان در طول شکار شامپانزه با خون آلوده تماس پیدا کرد. با آزمایش نمونه های ذخیره شده خون، دانشمندان شواهد مستقیم از انسان را آلوده کرده اند که تا سال 1959 پیدا شده است.

پس از معرفی به انسان، HIV از طریق فرد جنسی به جنسیت گسترش یافت. همانطور که افراد آلوده به آن حرکت می کردند، این ویروس از آفریقا به سایر نقاط جهان گسترش یافت. پزشکان ایالات متحده در سال 1981 متوجه شدند که تعداد زیادی از مردان جوان از عفونت های غیر معمول و سرطان ها می میرند.

در ابتدا، قربانیان U.S. به طور عمده در مردان همجنسگرا بود، احتمالا به این دلیل که ویروس به طور غریزی در این کشور وارد این جمعیت شد و ویروس به راحتی در طی مقاربت مقاربت انتقال یافت. با این حال، مهم است که توجه داشته باشیم که فعالیت های دگرجنسگرا و تماس با خون آلوده یا ترشحات نیز ویروس را به طور موثر انتقال می دهد. در آفریقا، که مرکز همه گیری بیماری ایدز است، اکثر موارد از نظر هتروزیکس انتقال می یابد.

در سال 1991 خبرهایی مبنی بر اینکه جی جی جانسون HIV را به صورت heterosexually به دست آورد، به این کشور کمک کرد تا متوجه شود که این عفونت تنها به مردان مبتلا به رابطه جنسی با مردان محدود نمی شود. در حال حاضر در ایالات متحده آمریکا، حدود 27 درصد از عفونت های جدید HIV در نتیجه انتقال دگرجنسگرا است.

سایر عوامل عمده در روزهای اول ایدز، انتقال خون از طریق تزریق مواد مخدر (IDU) با استفاده از سوزن و انتقال خون و اجزای خون بود. قبل از اینکه توانایی آزمایش ویروس در خون اهدا شد، انتقال خون آلوده به تعداد زیادی از هموفیلی ها و بیماران جراحی شد.

در سال هایی که مردم ابتدا ویروس را تشخیص دادند، ویروس HIV در هر گوشه ای از جهان گسترش یافته و یکی از علل اصلی مرگ عفونی در سراسر جهان است. آمار سازمان بهداشت جهانی نشان می دهد که تقریبا 1.5 میلیون نفر از هر سال از ایدز جان می گیرند و 240 هزار نفر از این کودکان هستند. در سراسر جهان، نیمی از افراد آلوده به اچ آی وی، زنان هستند. دو سوم موارد فعلی در کشورهای جنوب صحرای آفریقا است.

در ایالات متحده بیش از یک میلیون نفر مبتلا به عفونت HIV هستند و تقریبا 40،000 نفر به طور سالانه آلوده شده اند. در طول سالها، بیش از 600،000 نفر در ایالات متحده از ایدز جان خود را از دست دادند، بسیاری از آنها طی سالیانی که باید بیشترین سال تولید آنها را داشته باشند.

علائم و علائم ایدز چیست؟

ایدز یک مرحله پیشرفته از عفونت HIV است. افراد مبتلا به ایدز اغلب علائم و نشانه های عفونت های غیر معمول یا سرطان را به طور عمده به علت تخریب سلول های CD4 در سیستم ایمنی بدن ایجاد می کنند. هنگامی که یک فرد مبتلا به عفونت اچ آی وی یکی از این عفونت ها و یا سرطان ها را می گیرد، متخصصان پزشکی این را به عنوان "شرایط تشخیص ایدز" توصیف می کنند. مثال هایی از شرایط تعریف ایدز در جدول 1 نشان داده شده است.

کاهش قابل توجه وزن غیر قابل توضیح نیز یک شرط تعریف ایدز است. از آنجائیکه شرایط مشترک مانند سرطان یا سایر شرایط ویروسی مثل مونونوکلئوز عفونی نیز می تواند سبب کاهش وزن و خستگی شود، بعضی اوقات پزشک ممکن است از احتمال ابتلا به HIV / ایدز چشم پوشی کند. برای افراد بدون ایدز ممکن است برخی از این شرایط، به ویژه عفونت های رایج مانند سل، امکان پذیر باشد.

افراد مبتلا به ایدز ممکن است علائم پنومونی را به علت Pneumocystis jiroveci، که به ندرت در افراد مبتلا به سیستم ایمنی طبیعی دیده می شود، ایجاد کند. آنها همچنین به علت باکتری های رایج احتمال ابتلا به پنومونی را دارند. در جهان، سل یکی از شایع ترین عفونت های مرتبط با ایدز است. علاوه بر این افراد مبتلا به ایدز ممکن است تشنج، ضعف یا تغییرات ذهنی را به علت توکسوپلاسموز، انگلی که مغز را آلوده می کند، ایجاد کند.

علائم عصبی نیز ممکن است به علت مننژیت ناشی از قارچ کریپتوکوک باشد. عفونت مخمر مری به نام کاندیدیازیس ممکن است شکایت بلع درد را افزایش دهد. از آنجا که این عفونت ها از سیستم ایمنی ضعیف استفاده می کنند، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی به آنها "عفونت های فرصت طلب" اشاره می کنند.

تضعیف سیستم ایمنی بدن مرتبط با عفونت HIV می تواند منجر به سرطان های غیر معمول مثل سارکوم کاپوزی شود. سارکوم كاپوسی به صورت تكه هایی از پوست قرمز، قهوه ای یا بنفش ایجاد می شود. سارکوم کاپوئی می تواند در دهان، روده یا دستگاه تنفسی وجود داشته باشد. ایدز همچنین ممکن است با لنفوم (یک نوع سرطان شامل سلول های سفید خون) مرتبط باشد.

در افراد مبتلا به ایدز، خود اچ آی وی ممکن است علائم ایجاد کند. برخی از افراد خستگی و کاهش وزن را تجربه می کنند که به عنوان "سندرم هدر رفتن" شناخته می شوند. دیگران ممکن است به دلیل عفونت مغز با اچ آی وی، شناخته شده به عنوان آنسفالوپاتی اچ آی وی، سردرگمی یا خواب آلودگی ایجاد کنند. هر دو سندرم هدر رفته و آنسفالوپاتی اچ آی وی بیماری های تعریف ایدز است.

عوامل خطر ابتلا به ایدز چیست؟

در حال توسعه ایدز، فرد مبتلا به عفونت HIV می شود. خطر ابتلا به عفونت HIV شامل رفتارهایی است که باعث تماس با خون آلوده یا ترشحات جنسی می شود که خطر اصلی انتقال ویروس را تشخیص می دهند. این رفتارها عبارتند از مصرف مقاربت جنسی و مصرف تزریقی. وجود زخم ها در ناحیه تناسلی مثل بیماری های ناشی از تبخال، باعث می شود که ویروس در طول مقاربت از فرد به فرد منتقل شود. اچ آی وی همچنین به کارکنان مراقبت های بهداشتی از طریق میله های اتفاقی با سوزن های آلوده به خون از افراد مبتلا به HIV منتقل می شود و یا زمانی که پوست شکسته با خون یا ترشحات آلوده تماس گرفت.

محصولات خوني که براي انتقال يا تزريق استفاده ميشوند ممکن است عفونت را گسترش دهند، گرچه اين موضوع به دليل تست اهداکنندگان خون و ذخيره خون براي HIV، بسيار نادر است (کمتر از يک در 2 ميليون ترانسفوروس در ايالات متحده). در نهایت، نوزادان ممکن است از یک مادر آلوده به ویروس HIV منتقل شوند، در حالیکه در رحم، هنگام تولد یا شیردهی پس از زایمان هستند.

خطر ابتلا به عفونت HIV به بیماری ایدز با تعداد سالهای زمانی که فرد عفونت را دریافت می کند افزایش می یابد. اگر عفونت اچ آی وی درمان نشود، 50 درصد از مردم طی 10 سال در معرض ایدز قرار می گیرند، اما برخی افراد در سال اول یا دو سالگی پیشرفت می کنند و دیگران سالها بعد از عفونت بدون علامت با سیستم ایمنی طبیعی هستند. خطر ابتلا به یک عارضه که ایدز را تعریف می کند، با کاهش سلول های CD4، به ویژه زیر 200 سلول در روز، مرتبط است.

درمان ضد ویروسی به طور قابل توجهی کاهش می دهد خطر ابتلا به HIV به بیماری ایدز. در کشورهای توسعه یافته، استفاده از ART HIV را به یک بیماری مزمن تبدیل می کند که هرگز نمی تواند به بیماری ایدز پیشرفت کند. برعکس، اگر افراد آلوده قادر به مصرف داروهای خود یا داشتن یک ویروس باشند که مقاومت چندانی بر روی چندین دارو داشته باشد، آنها در معرض خطر ابتلا به بیماری ایدز هستند

عوامل خطر ابتلا به ایدز چیست؟

در حال توسعه ایدز، فرد مبتلا به عفونت HIV می شود. خطر ابتلا به عفونت HIV شامل رفتارهایی است که باعث تماس با خون آلوده یا ترشحات جنسی می شود که خطر اصلی انتقال ویروس را تشخیص می دهند. این رفتارها عبارتند از مصرف مقاربت جنسی و مصرف تزریقی. وجود زخم ها در ناحیه تناسلی مثل بیماری های ناشی از تبخال، باعث می شود که ویروس در طول مقاربت از فرد به فرد منتقل شود.

اچ آی وی همچنین به کارکنان مراقبت های بهداشتی از طریق میله های اتفاقی با سوزن های آلوده به خون از افراد مبتلا به HIV منتقل می شود و یا زمانی که پوست شکسته با خون یا ترشحات آلوده تماس گرفت. محصولات خوني که براي انتقال يا تزريق استفاده ميشوند ممکن است عفونت را گسترش دهند، گرچه اين موضوع به دليل تست اهداکنندگان خون و ذخيره خون براي HIV، بسيار نادر است (کمتر از يک در 2 ميليون ترانسفوروس در ايالات متحده). در نهایت، نوزادان ممکن است از یک مادر آلوده به ویروس HIV منتقل شوند، در حالیکه در رحم، هنگام تولد یا شیردهی پس از زایمان هستند.

خطر ابتلا به عفونت HIV به بیماری ایدز با تعداد سالهای زمانی که فرد عفونت را دریافت می کند افزایش می یابد. اگر عفونت اچ آی وی درمان نشود، 50 درصد از مردم طی 10 سال در معرض ایدز قرار می گیرند، اما برخی افراد در سال اول یا دو سالگی پیشرفت می کنند و دیگران سالها بعد از عفونت بدون علامت با سیستم ایمنی طبیعی هستند. خطر ابتلا به یک عارضه که ایدز را تعریف می کند، با کاهش سلول های CD4، به ویژه زیر 200 سلول در روز، مرتبط است.

درمان ضد ویروسی به طور قابل توجهی کاهش می دهد خطر ابتلا به HIV به بیماری ایدز. در کشورهای توسعه یافته، استفاده از ART HIV را به یک بیماری مزمن تبدیل می کند که هرگز نمی تواند به بیماری ایدز پیشرفت کند. برعکس، اگر افراد آلوده قادر به مصرف داروهای خود یا داشتن یک ویروس باشند که به چندین دارو مقاوم بوده است، آنها در معرض خطر ابتلا به بیماری ایدز هستند.

ترجمه : شاخه