شاخه

واقعیت های اختلال تناسلی بدن

اختلال تناسلی بدن (BDD) یک بیماری روحی است که با توجه به نقص های فیزیکی جزئی یا تخیلی، معمولا پوست، مو و بینی، مشخص می شود.
علت اختلال دیسمورفیک بدن به خوبی درک نمی شود.
علائم شامل اضطراب و استرس بیش از حد در مورد نقص درك شده است که می تواند منجر به رفتارهای اجباری شود. نمونه هایی از جمله نظافت بیش از حد، به دنبال اطمینان از دیگران در مورد نقص درک، بیش از حد بررسی آینه، و پنهان کردن ناقص است.
افراد مبتلا به اختلال تناسلی بدن بیشتر از دیگران به جراحی زیبایی دست می یابند.

درمان ممکن است شامل روان درماني به صورت درمان رفتاري شناختي و همچنين داروها باشد.
داروهایی که به طور موفقیت آمیزی برای درمان اختلالهای تنفسی بدن مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از داروهای ضد افسردگی SSRI شامل سیتالوپرام (Celexa)، اسکلیتوپام (Lexapro)، فلوکستین (Prozac)، فلووکسامین (Luvox)، فلووکسامین CR (Luvox CR)، پاروکستین (Paxil )، پاروکستین CR (Paxil CR) و سرترالین (Zoloft).

اختلال اختلال در بدن (BDD) چیست؟

اختلال اختلال در بدن (BDD) یک بیماری جدی است که در آن فرد با معایب جسمی جزئی یا تخیلی، معمولا پوست، مو و بینی مواجه است. فرد مبتلا به BDD تمایل به عمل جراحی زیبایی دارد و حتی اگر جراحی موفق باشد، فکر نمی کند و نتیجه آن راضی نیست.

علائم BDD

در معرض نقص های جزئی و تخیلی فیزیکی، معمولا پوست، مو و بینی، مانند آکنه، زخم، خطوط صورت، علائم، پوست پریده، ریزش مو، موهای بیش از حد، بینی بزرگ، یا بینی کشیده شده است.
داشتن اضطراب و استرس زیاد در مورد نقص درک شده و زمان زیادی را صرف تمرکز بر روی آن می کند، مانند غالبا بر روی پوست، بیش از اندازه چک کردن ظاهر شدن در یک آینه، پنهان کردن ناقص، مقایسه ظاهر با دیگران، بیش از حد مراقبت از بدن، اطمینان از دیگران در مورد چگونگی نگاه آنها و جراحی زیبایی.

جراحی زیبایی می تواند BDD را بدتر کند. آنها اغلب از نتایج جراحی خوشحال نیستند. اگر آنها هستند، ممکن است شروع به تمرکز دادن به یک منطقه دیگر بدن و تبدیل شدن به مشکوک در تلاش برای اصلاح "نقص" جدید. در این مورد، برخی از بیماران مبتلا به BDD در جراح ظاهر می شوند تا ظاهر خود را بدتر کنند و حتی ممکن است نسبت به جراح خشن شوند

درمان BDD

داروها مهارکننده های بازجذب سروتونین یا SSRI ها داروهای ضد افسردگی هستند که رفتارهای وسواسی و اجباری را کاهش می دهند.

درمان رفتاری شناختی این یک نوع درمان با چندین مرحله است:
درمانگر از بیمار می خواهد تا شرایط اجتماعی را بدون پوشش "نقص" خود وارد کند.
درمانگر به بیمار کمک می کند تا رفتارهای اجباری خود را متوقف کند تا نقص را بررسی و یا پوشش دهد. این ممکن است شامل حذف آینه ها، پوشش مناطق پوستی که بیمار می کند یا استفاده از آرایش.
درمانگر به بیمار کمک می کند که اعتقادات دروغین خود را در مورد ظاهر خود تغییر دهد.

ترجمه : شاخه