خلاصه نویسی را چه کسی اختراع کرد؟

آیا میتوانید به همان تندی که صحبت میکنید بنویسید ؟ تقریبا میشود گفت هیچکس نمیتواند. ولی اغلب ضرورت ایجاب میکند که وقتی شخص صحبت مینماید کلمات او را برای ضبط کردن روی کاغذ ثبت کنیم. یکی از این راهها نوشتن بطریق خلاصه نویسی میباشد.

خلاصه نویسی یا تند نویسی عبارت از نوشتن کلمات بوسیله علامات که به سرعت میتوان آن را نوشت. بعدا این علامات را که هیچ شباهتی به كلمات ندارد کسی که آن را نوشته است و با روش تندنویسی آشنا است میخواند. ممکن است تصور کنید تندنویسی شیوه اختراع جدیدی باشد، ولی روش مزبور در حقیقت در حدود ۲۰۰۰ سال عمر دارد!

در زمان رومی های قدیم، مردانی نظیر ( سیسرو ) و ( سنکا ) در سنای روم سخنرانی های طولانی میکردند. شخصی به نام ( تیرو ) در ۱۳ سال قبل از میلاد مسیح روش خلاصه نویسی را اختراع نمود که بوسیله آن این سخنرانی ها را روی کاغذ بیاورد. روش او به قدری خوب بود که در مدارس رومی ها تدریس میشد و آن را امپراطوران هم یاد گرفتند، به این جهت، صدها سال دوام آورد. اساس آن مبنی بر بکار بردن حروف اختصاری بود، که نوعی مخفف سازی بشمار می آید.

در این روش، حروف بیصدا را طوری میشد نوشت که به سه جهت ا متمایل میشد، و بر طبق این جهات حروف با صدایی را که در دنبال آن بود نشان میداد. خلاصه نویسی جدید در انگلستان و در زمان ملکه الیزابت بوجود آمد. روشی اختراع شد که بوسیله آن هر علامتی بچهار جهت مختلف متمایل میگردید و قاعدتا هر علامتی را ممکن بود تا ۱۲ راه مختلف ساخت. در ۱۸۳۷ ( ایسا پیتمن ) روش خلاصه نویسی خود را اختراع کرد که بر اساس صداها قرار گرفته بود، بطوریکه تمام حروف را بشکل صدایی که میدادند مینوشتند، نه بطریقی که هیجی میشدند. در این روش ۲۹ علامت برای ۲۶ حروف بیصدا و نقطه و خط برای حروف با صدا بکار میرود. در ۱۸۸۸ (گرگ ) روش پیشرفته تندنویسی را دایر نمود و آن روش همانست که امروزه متداول میباشد.